Once a green, always a green!
Οι Νικ Καλάθης και Νίκος Παππάς αποτελούν οριστικά και αμετάκλητα πλέον παρελθόν από τον Παναθηναϊκό και ο Στέφανος Αλαφάκης τους αποχαιρετάει και τους ευχαριστεί για όσα προσέφεραν.
Μια εποχή έφτασε στο τέλος της. Η εποχή του Δημήτρη Γιαννακόπουλου η οποία αδιαμφισβήτητα ταυτίστηκε με τους δύο γκαρντ. Την ζωντανή... ορχήστρα, που ακούει στο όνομα Νικ Καλάθης και το αγαπημένο παιδί της εξέδρας, που ακούει στο όνομα Νίκος Παππάς. Οι δύο παίκτες αποτελούν πλέον παρελθόν από τον Παναθηναϊκό και το μόνο σίγουρο είναι πως κανείς εξ'αυτών δεν πρόκειται να ξεχαστεί, ο καθένας για τους δικούς του λόγους.
Απ'το 2015 που επέστρεψε, ο Νικ Καλάθης είναι ο ηγέτης του Παναθηναϊκού. Ο πιο ολοκληρωμένος γκαρντ της Ευρώπης, ο οποίος έκανε κυριολεκτικά τα πάντα μέσα στα παρκέ. Εκπληκτικός αμυντικός, καλός ριμπάουντερ, κορυφαίος δημιουργός. Υστερεί μόνο στην εκτέλεση, όμως ακόμα και οι πόντοι του αποτελούσαν ένα... τεράστιο ποσοστό αυτών της ομάδας.
Οι μεγάλες βραδιές του πολλές, με κορυφαία το triple-double. Όλος ο Παναθηναϊκός εξαρτιόταν από την εμφάνιση του Νικ. Όταν ήταν σε καλή κατάσταση, η ομάδα μπορούσε να κερδίσει τους πάντες. Όταν «θόλωνε» και έκανε λάθος επιλογές, το τριφύλλι μπορούσε να ηττηθεί από οποιονδήποτε. Με τα καλά του και τα στραβά του, ο Καλάθης έδινε μια ασφάλεια στους «πράσινους», αποτελούσε την εγγύηση της ομάδας. Η αντικατάστασή του είναι... αδύνατη και αναγκαστικά η ομάδα θα αλλάξει στυλ παιχνιδιού, πηγαίνοντας σε «αχαρτογράφητα νερά», αφού επί μια 15ετία οι Διαμαντίδης και Καλάθης αποτελούσαν την σταθερά στην θέση του πλέι-μέικερ.
Παρελθόν αποτελεί και ο Νίκος Παππάς, σε μια απρόσμενη κίνηση που εξέπληξε τους πάντες. Μια από τις κορυφαίες μεταγραφές του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, ο Παππάς μετά από μια εκπληκτική χρονιά με τον Πανιώνιο φόρεσε τα πράσινα που ονειρευόταν από μικρός. «Πράσινος» μέχρι το... κόκκαλο, ευθύς και χωρίς να μπαίνει σε καλούπια, ο Νίκος δεν άργησε να γίνει ένα απ'τα αγαπημένα παιδιά της εξέδρας.
Στις μεγάλες του βραδιές μπορούσε να κερδίσει οποιονδήποτε αντίπαλο μόνος του. Το έδειξε με τον Ερυθρό, με την ΤΣΣΚΑ, με την Ρεάλ, με την Φενέρ, με τον Ολυμπιακό. Δυστυχώς του έλειπε η διάρκεια. Ήρθαν και οι δύο χιαστοί και του έκοψαν την φόρα, κάθε φορά που πήγαινε να βρει ρυθμό και να καθιερωθεί. Παρ'όλα αυτά γύρισε, ξεπέρασε και τους δύο τραυματισμούς και πάτησε ξανά παρκέ, κάτι που λίγοι θα μπορούσαν να κάνουν.
Είτε συμφωνείτε είτε διαφωνείτε με την απόφαση της απομάκρυνσής του από την ομάδα, νομίζω πως πρόκειται για έναν παίκτη που δεν ξεχαστεί ποτέ. Ούτε αυτός, ούτε τα 7 χρόνια που μας προσέφερε.
Νικ και Νίκο, Νίκο και Νικ, σας ευχαριστούμε για όλα!
ONCE A GREEN, ALWAYS A GREEN!
Μια εποχή έφτασε στο τέλος της. Η εποχή του Δημήτρη Γιαννακόπουλου η οποία αδιαμφισβήτητα ταυτίστηκε με τους δύο γκαρντ. Την ζωντανή... ορχήστρα, που ακούει στο όνομα Νικ Καλάθης και το αγαπημένο παιδί της εξέδρας, που ακούει στο όνομα Νίκος Παππάς. Οι δύο παίκτες αποτελούν πλέον παρελθόν από τον Παναθηναϊκό και το μόνο σίγουρο είναι πως κανείς εξ'αυτών δεν πρόκειται να ξεχαστεί, ο καθένας για τους δικούς του λόγους.
Απ'το 2015 που επέστρεψε, ο Νικ Καλάθης είναι ο ηγέτης του Παναθηναϊκού. Ο πιο ολοκληρωμένος γκαρντ της Ευρώπης, ο οποίος έκανε κυριολεκτικά τα πάντα μέσα στα παρκέ. Εκπληκτικός αμυντικός, καλός ριμπάουντερ, κορυφαίος δημιουργός. Υστερεί μόνο στην εκτέλεση, όμως ακόμα και οι πόντοι του αποτελούσαν ένα... τεράστιο ποσοστό αυτών της ομάδας.
Οι μεγάλες βραδιές του πολλές, με κορυφαία το triple-double. Όλος ο Παναθηναϊκός εξαρτιόταν από την εμφάνιση του Νικ. Όταν ήταν σε καλή κατάσταση, η ομάδα μπορούσε να κερδίσει τους πάντες. Όταν «θόλωνε» και έκανε λάθος επιλογές, το τριφύλλι μπορούσε να ηττηθεί από οποιονδήποτε. Με τα καλά του και τα στραβά του, ο Καλάθης έδινε μια ασφάλεια στους «πράσινους», αποτελούσε την εγγύηση της ομάδας. Η αντικατάστασή του είναι... αδύνατη και αναγκαστικά η ομάδα θα αλλάξει στυλ παιχνιδιού, πηγαίνοντας σε «αχαρτογράφητα νερά», αφού επί μια 15ετία οι Διαμαντίδης και Καλάθης αποτελούσαν την σταθερά στην θέση του πλέι-μέικερ.
Παρελθόν αποτελεί και ο Νίκος Παππάς, σε μια απρόσμενη κίνηση που εξέπληξε τους πάντες. Μια από τις κορυφαίες μεταγραφές του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, ο Παππάς μετά από μια εκπληκτική χρονιά με τον Πανιώνιο φόρεσε τα πράσινα που ονειρευόταν από μικρός. «Πράσινος» μέχρι το... κόκκαλο, ευθύς και χωρίς να μπαίνει σε καλούπια, ο Νίκος δεν άργησε να γίνει ένα απ'τα αγαπημένα παιδιά της εξέδρας.
Στις μεγάλες του βραδιές μπορούσε να κερδίσει οποιονδήποτε αντίπαλο μόνος του. Το έδειξε με τον Ερυθρό, με την ΤΣΣΚΑ, με την Ρεάλ, με την Φενέρ, με τον Ολυμπιακό. Δυστυχώς του έλειπε η διάρκεια. Ήρθαν και οι δύο χιαστοί και του έκοψαν την φόρα, κάθε φορά που πήγαινε να βρει ρυθμό και να καθιερωθεί. Παρ'όλα αυτά γύρισε, ξεπέρασε και τους δύο τραυματισμούς και πάτησε ξανά παρκέ, κάτι που λίγοι θα μπορούσαν να κάνουν.
Είτε συμφωνείτε είτε διαφωνείτε με την απόφαση της απομάκρυνσής του από την ομάδα, νομίζω πως πρόκειται για έναν παίκτη που δεν ξεχαστεί ποτέ. Ούτε αυτός, ούτε τα 7 χρόνια που μας προσέφερε.
Νικ και Νίκο, Νίκο και Νικ, σας ευχαριστούμε για όλα!
ONCE A GREEN, ALWAYS A GREEN!
