Τι σημαίνει η μεταγραφή του Ράις για τον Παναθηναϊκό
Ο Ταϊρίς Ράις ανακοινώθηκε σήμερα ως ο νέος παίκτης του Παναθηναϊκού εν όψει της επόμενης σεζόν. Η είδηση αυτή γενικά χαροποίησε το φίλαθλο κοινό της ομάδας, που γνώριζε τον παίκτη απ' την πολύχρονη παρουσία του στα παρκέ της Euroleague. Κατά τα άλλα, δεν πρόκειται απλώς για έναν έμπειρο πόιντ γκαρντ που θα ειναι ο αναπληρωματικός του Καλάθη - η κίνηση της μεταγραφής του Ράις έχει πολλαπλή αγωνιστική σημασία. Του Emperor.
Η ανταμοιβή του ήταν η αναγνώρισή του ως παίκτη-σταρ: ο Ράις έφυγε από τη Μακάμπι και υπέγραψε συμβόλαια εκατομμυρίων σε Κίμκι και Μπαρτσελόνα με τον ρόλο του «πρώτου βιολιού» της περιφέρειας. Στην Κίμκι τα πήγε περίφημα κατακτώντας το Eurocup ως MVP ολόκληρης της διοργάνωσης αλλά και των Τελικών της (!), ενώ την επόμενη σεζόν στη Euroleague (2015-16) έγραψε τα ως τώρα καλύτερα νούμερά του στη διοργάνωση: 12.4 πόντοι και 6.1 ασίστ ανά αγώνα. Στη Μπαρτσελόνα η μονοετής παρουσία του με κύριο ρόλο στην περιφέρεια δεν στέφθηκε με ανάλογη ομαδική επιτυχία, παρά τα επίσης καλά νούμερα που έγραψε ατομικά (10.6 PIR). Ομαδική, γιατί όπως δήλωσε σε σημερινή συνέντευξή του "Εάν κερδίζαμε περισσότερο δε θα είχε δημιουργηθεί πρόβλημα".
Ο διωγμός του απ την ασταθέστατη μεταΠασκουαλική Μπαρτσελόνα τον έφερε στα γήπεδα της Κίνας, μια κίνηση που δεν έχει νόημα να αναλύσουμε αγωνιστικά, αλλά οικονομικά: ο Ράις υπέγραψε το τρίτο του κατά σειρά πλουσιοπάροχο συμβόλαιο. Στη συνέχεια επέστρεψε στην Ευρώπη με τη Μπάμπεργκ και με νέο συνδυασμό ομαδικών και ατομικών διακρίσεων: οδήγησε την ομάδα του στο Final 4 και βγήκε MVP ολόκληρης της διοργάνωσης με 16.2 πόντους και 4.4 ασίστ μέσο όρο. Σε αυτή τη φάση της καριέρας του, και στα 32 του χρόνια, υπογράφει για την επόμενη χρονιά στον Παναθηναϊκό. Τι σημαίνει αυτό?
Ότι κατ' αρχήν, ο παίκτης έχει αφήσει πίσω του τις εποχές των ακριβών συμβολαίων, μετά το τελευταίο του στην Κίνα. Ο αριθμός που ακούγεται τώρα είναι ανάμεσα στα 350.000 και 500.000 ευρώ το χρόνο, πράγμα λογικό μεν αφού προέρχεται από διοργάνωση με χαμηλά συμβόλαια, εντυπωσιακό δε αν αναλογιστεί κανείς το βιογραφικό του. Ο Ράις είναι ένας παίκτης έμπειρος, πλήρως εξευρωπαϊσμένος, και πάνω απ' όλα, από στόφα νικητή. Αρκεί κανείς να δει οποιοδήποτε βίντεο με highlights του για να δει πώς «μιλάει» στα κρίσιμα. Επίσης, τα κίνητρά του πλέον είναι καθαρά αγωνιστικά και όχι οικονομικά, μιας και στόχος του ήταν να επιστρέψει και να καθιερωθεί στη Euroleague. Παραμένει ένας μαέστρος της περιφέρειας, και εδώ είναι όλη η ουσία: ο ρόλος του στον Παναθηναϊκό θα είναι πίσω από τον Καλάθη.
Επιτέλους. Επιτέλους η ομάδα έφερε έναν γκαρντ-δημιουργό, με άνεση στο σκοράρισμα, ώστε να αποφορτίσει τον Καλάθη και στους δύο τομείς. Επιτέλους, θα δούμε την επίθεση να "τρέχει" και χωρίς τον αρχηγό στο παρκέ. Και επιτέλους, ο Γιαννακόπουλος έδειξε ότι δεν βασίζεται στον Καλάθη να τα δώσει όλα ώστε να πάει μπροστά όλη η ομάδα, αλλά επένδυσε σε έναν παίκτη που συμπληρώνει και αναβαθμίζει σημαντικά τη θέση 1. Ο Ράις δεν είναι απλώς μια «έξυπνη βόμβα» λόγω της τιμής του, είναι μια ουσιώδης μεταγραφή που κάνει την Παναθηναϊκό περισσότερο «oμάδα» και όχι one man show απ' τον έναν και μοναδικό top class παίκτη του. Είναι κίνηση μεγάλης ομάδας που δεν διαλέγει απ' το πανέρι για να «γεμίσει» όπως όπως ένα κενό (όπως είχε γίνει στο πρώτο καλοκαίρι του Πεδουλάκη άλλωστε), αλλά ζυγίζοντας τα δεδομένα καταλήγει σε εγγυημένη λύση. Ο Ράις είναι η ενδεδειγμένη για τον Παναθηναϊκό λύση, γιατί η ομάδα δε μπορεί πλέον να κυνηγάει τους top free agents όπως οι Τεόντοσιτς - ΝτεΚολό, όμως δεν προχωράει σε μπαλώματα, αλλά σε σωστή μπασκετική στελέχωση. Και είναι ενδεδειγμένος γιατί δεν ήρθε να πληρωθεί, αλλά για να παίξει άλλη μια φορά μπάσκετ στο υψηλότερο επίπεδο.
Τέλος, αξίζει να γίνει ένας διακριτικός παραλληλισμός της παρουσίας του Ράις στη Μακάμπι του 2014 με τον Παναθηναϊκό του 2020. Ο Παναθηναϊκός οφείλει να κινηθεί προς την κατέυθυνση του dark horse, του σκληροτράχηλου αουτσάιντερ της διοργάνωσης, ώστε να επιβιώσει ανάμεσα στα οικονομικά και αγωνιστικά θηρία όπως αυτά δημιουργήθηκαν στο δεύτερο μισό της δεκαετίας. Ο Ράις έχει την εμπειρία, έχει το know how. Και για τον νέο Παναθηναϊκό, αποτελεί το ιδανικό fit σε ένα από τα κενά του ρόστερ. Καλωσόρισες, Ταϊρίς Ράις, και ας ελπίσουμε η μεταγραφική συνέχεια να είναι το ίδιο στοχευμένη.
Αρχικά ας πιάσουμε χοντρικά την πορεία της καριέρας του στη Euroleague, ώστε να καταλήξουμε στο τωρινό status του παίκτη. Ο Ράις συστήθηκε στο Ευρωπαϊκό κοινό τη σεζόν 2013-14 με τα χρώματα της Μακάμπι, αποτελώντας στη διάρκεια της χρονιάς έναν εκ των σημαντικών πυλώνων της στα γκαρντ (9.6 PIR). Το πραγματικό "μπαμ" όμως το έκανε στο κλείσιμο της σεζόν, μιας και στο Final 4 βγήκε MVP, βάζοντας μάλιστα ένα απ' τα πιο αξιομνημόνευτα μεγάλα σουτ των τελευταίων χρόνων. Έτσι, κατάφερε να συνδέσει άρρηκτα το όνομά του με τον θρίαμβο του αουτσάιντερ Μακάμπι το 2014.
Η ανταμοιβή του ήταν η αναγνώρισή του ως παίκτη-σταρ: ο Ράις έφυγε από τη Μακάμπι και υπέγραψε συμβόλαια εκατομμυρίων σε Κίμκι και Μπαρτσελόνα με τον ρόλο του «πρώτου βιολιού» της περιφέρειας. Στην Κίμκι τα πήγε περίφημα κατακτώντας το Eurocup ως MVP ολόκληρης της διοργάνωσης αλλά και των Τελικών της (!), ενώ την επόμενη σεζόν στη Euroleague (2015-16) έγραψε τα ως τώρα καλύτερα νούμερά του στη διοργάνωση: 12.4 πόντοι και 6.1 ασίστ ανά αγώνα. Στη Μπαρτσελόνα η μονοετής παρουσία του με κύριο ρόλο στην περιφέρεια δεν στέφθηκε με ανάλογη ομαδική επιτυχία, παρά τα επίσης καλά νούμερα που έγραψε ατομικά (10.6 PIR). Ομαδική, γιατί όπως δήλωσε σε σημερινή συνέντευξή του "Εάν κερδίζαμε περισσότερο δε θα είχε δημιουργηθεί πρόβλημα".
Ο διωγμός του απ την ασταθέστατη μεταΠασκουαλική Μπαρτσελόνα τον έφερε στα γήπεδα της Κίνας, μια κίνηση που δεν έχει νόημα να αναλύσουμε αγωνιστικά, αλλά οικονομικά: ο Ράις υπέγραψε το τρίτο του κατά σειρά πλουσιοπάροχο συμβόλαιο. Στη συνέχεια επέστρεψε στην Ευρώπη με τη Μπάμπεργκ και με νέο συνδυασμό ομαδικών και ατομικών διακρίσεων: οδήγησε την ομάδα του στο Final 4 και βγήκε MVP ολόκληρης της διοργάνωσης με 16.2 πόντους και 4.4 ασίστ μέσο όρο. Σε αυτή τη φάση της καριέρας του, και στα 32 του χρόνια, υπογράφει για την επόμενη χρονιά στον Παναθηναϊκό. Τι σημαίνει αυτό?
Ότι κατ' αρχήν, ο παίκτης έχει αφήσει πίσω του τις εποχές των ακριβών συμβολαίων, μετά το τελευταίο του στην Κίνα. Ο αριθμός που ακούγεται τώρα είναι ανάμεσα στα 350.000 και 500.000 ευρώ το χρόνο, πράγμα λογικό μεν αφού προέρχεται από διοργάνωση με χαμηλά συμβόλαια, εντυπωσιακό δε αν αναλογιστεί κανείς το βιογραφικό του. Ο Ράις είναι ένας παίκτης έμπειρος, πλήρως εξευρωπαϊσμένος, και πάνω απ' όλα, από στόφα νικητή. Αρκεί κανείς να δει οποιοδήποτε βίντεο με highlights του για να δει πώς «μιλάει» στα κρίσιμα. Επίσης, τα κίνητρά του πλέον είναι καθαρά αγωνιστικά και όχι οικονομικά, μιας και στόχος του ήταν να επιστρέψει και να καθιερωθεί στη Euroleague. Παραμένει ένας μαέστρος της περιφέρειας, και εδώ είναι όλη η ουσία: ο ρόλος του στον Παναθηναϊκό θα είναι πίσω από τον Καλάθη.
Επιτέλους. Επιτέλους η ομάδα έφερε έναν γκαρντ-δημιουργό, με άνεση στο σκοράρισμα, ώστε να αποφορτίσει τον Καλάθη και στους δύο τομείς. Επιτέλους, θα δούμε την επίθεση να "τρέχει" και χωρίς τον αρχηγό στο παρκέ. Και επιτέλους, ο Γιαννακόπουλος έδειξε ότι δεν βασίζεται στον Καλάθη να τα δώσει όλα ώστε να πάει μπροστά όλη η ομάδα, αλλά επένδυσε σε έναν παίκτη που συμπληρώνει και αναβαθμίζει σημαντικά τη θέση 1. Ο Ράις δεν είναι απλώς μια «έξυπνη βόμβα» λόγω της τιμής του, είναι μια ουσιώδης μεταγραφή που κάνει την Παναθηναϊκό περισσότερο «oμάδα» και όχι one man show απ' τον έναν και μοναδικό top class παίκτη του. Είναι κίνηση μεγάλης ομάδας που δεν διαλέγει απ' το πανέρι για να «γεμίσει» όπως όπως ένα κενό (όπως είχε γίνει στο πρώτο καλοκαίρι του Πεδουλάκη άλλωστε), αλλά ζυγίζοντας τα δεδομένα καταλήγει σε εγγυημένη λύση. Ο Ράις είναι η ενδεδειγμένη για τον Παναθηναϊκό λύση, γιατί η ομάδα δε μπορεί πλέον να κυνηγάει τους top free agents όπως οι Τεόντοσιτς - ΝτεΚολό, όμως δεν προχωράει σε μπαλώματα, αλλά σε σωστή μπασκετική στελέχωση. Και είναι ενδεδειγμένος γιατί δεν ήρθε να πληρωθεί, αλλά για να παίξει άλλη μια φορά μπάσκετ στο υψηλότερο επίπεδο.
Τέλος, αξίζει να γίνει ένας διακριτικός παραλληλισμός της παρουσίας του Ράις στη Μακάμπι του 2014 με τον Παναθηναϊκό του 2020. Ο Παναθηναϊκός οφείλει να κινηθεί προς την κατέυθυνση του dark horse, του σκληροτράχηλου αουτσάιντερ της διοργάνωσης, ώστε να επιβιώσει ανάμεσα στα οικονομικά και αγωνιστικά θηρία όπως αυτά δημιουργήθηκαν στο δεύτερο μισό της δεκαετίας. Ο Ράις έχει την εμπειρία, έχει το know how. Και για τον νέο Παναθηναϊκό, αποτελεί το ιδανικό fit σε ένα από τα κενά του ρόστερ. Καλωσόρισες, Ταϊρίς Ράις, και ας ελπίσουμε η μεταγραφική συνέχεια να είναι το ίδιο στοχευμένη.
