Οι παλιοί, οι νέοι και ο... Παππάς
Το τριφύλλι επιστρέφει από την Κύπρο και ο Στέφανος Αλαφάκης αναλύει τα όσα είδαμε από τους «πράσινους» σε αυτά τα 3 φιλικά παιχνίδια. Ο εκπληκτικός Λοτζέσκι, ο «εκτελεστής» Λάνγκφορντ και ο αστερίσκος για τον Νίκο Παππά.
Ας ξεκινήσουμε από το προφανές: τα φιλικά δεν αρκούν για να βγάλεις επαρκή συμπεράσματα για μια ομάδα. Πόσω μάλλον όταν απουσιάζουν από αυτή 6 παίκτες, εκ των οποίων οι δύο άσσοι της! Όσο υπερβολή είναι λοιπόν να γράφεται ότι πάμε για το 7ο μετά την νίκη επί της Μακάμπι, αλλά τόσο υπερβολικά είναι τα απαξιωτικά σχόλια μετά τις ήττες από ΑΕΚ και Χίμκι.
Το τριφύλλι, όπως και οι υπόλοιπες ομάδες του τουρνουά φυσικά, παρουσιάστηκε με σημαντικότατες ελλείψεις και ρόστερ... ανάγκης. Επομένως, εκεί που θα σταθούμε είναι στα όσα έδειξαν ατομικά οι όσοι αγωνίστηκαν, αφού σε ομαδικό επίπεδο η παρουσία του Καλάθη -πρωτίστως- και των υπολοίπων θα αλλάξουν ολοκληρωτικά την εικόνα.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΛΑΪΤΖΑΚΗΣ: Στην πρεμιέρα του τουρνουά πάτησε παρκέ μόλις για 2 λεπτά, με τον Πασκουάλ ωστόσο να τον εμπιστεύεται στα υπόλοιπα ματς. Ο νεαρός γκαρντ έδειξε αδυναμίες στην άμυνα, αλλά «ξεδίπλωσε» κάποιες από τις επιθετικές του αρετές. Πρόκειται για έναν παίκτη με εξαιρετικά φυσικά προσόντα, μακριά άκρα και μεγάλη ενέργεια. Εμφανής είναι και η βελτίωση στο σουτ του, παρά τα 2 air-ball απέναντι στην Μακάμπι. Φυσικά χρειάζεται πάρα πολλή δουλειά ακόμη για να σταθεί στο υψηλότερο επίπεδο, όμως τουλάχιστον στην Α1 μπορεί να προσφέρει πολύτιμες λύσεις, ενώ όλο το μέλλον είναι μπροστά του.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ: Αποκτήθηκε για έναν πολύ συγκεκριμένο ρόλο, στον οποίον μπορεί να ανταποκριθεί απόλυτα. Δεν είναι ο παίκτης που θα παίξει στην Euroleague, αλλά θα έχει ρόλο στην Α1. Στην Κύπρο δεν μας έδειξε τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από αυτό που περιμέναμε. Είναι ένας παίκτης με αξιοπρεπέστατο τρίποντο, με ενέργεια στην άμυνα αλλά δίχως δημιουργικές ικανότητες.
ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΠΑΣ: Τον Νίκο Παππά τον ξέρουμε και φέτος τον περιμένουμε ακόμα καλύτερο απ'ότι πέρσι. Το τουρνουά που ολοκληρώθηκε ωστόσο δεν προσφέρεται για συμπεράσματα, από την στιγμή που παίζοντας δίδυμο με τον Λάνγκφορντ πήρε πάρα πολύ χρόνο συμμετοχής στο «1», κάτι που με την παρουσία των Καλάθη και Λεκαβίτσιους δεν θα γίνεται. Εκτελεστικά είναι εξαιρετικός, ενώ παρουσίασε μια αδυναμία στην οργάνωση του παιχνιδιού.
ΚΙΘ ΛΑΝΓΚΦΟΡΝΤ: Ο Αμερικανός δεν έχει... καμία σχέση με τον παίκτη που βλέπαμε στην Ούνιξ και την Μακάμπι, αφού έχει καταλάβει τι θέλει από τον ίδιο ο Πασκουάλ. Επιθετικά αποτελεί ένα τεράστιο «όπλο», όμως ο αριθμός των ασίστ και των ριμπάουντ που μάζεψε έδειξε ότι συμβάλλει σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού. Δεν πήρε βεβιασμένες και «τραβηγμένες» επιθέσεις, δημιουργώντας μάλιστα ορισμένες εξαιρετικές φάσεις για τους συμπαίκτες του. Στα θετικά και το γεγονός πως πήρε την μπάλα όταν αυτή «έκαιγε», αποδεικνύοντας πως έχει τον χαρακτήρα για τα δύσκολα.
ΜΑΤ ΛΟΤΖΕΣΚΙ: Ο κορυφαίος «πράσινος» στην Κύπρο. Ο Πασκουάλ αποφάσισε να τον κρατήσει στο ΟΑΚΑ και όπως αποδεικνύεται, έκανε την πιο σωστή επιλογή. Ο Αμερικανός με το βελγικό διαβατήριο ήταν απολαυστικός και στα τρία παιχνίδια, συνεχίζοντας από εκεί που... σταμάτησε στους περσινούς τελικούς με τον Ολυμπιακό. Αμυντικά δεν έδειξε πολλά πράγματα, όμως επιθετικά ήταν ο σταθερότερος παίκτης του τριφυλλιού, με εκπληκτικά ποσοστά -ειδικά στα τρίποντα-. Πρόκειται για έναν παίκτη που μπορεί να αλλάξει τον ρυθμό σε κάθε παιχνίδι και αν μείνει υγιής όλη την χρονιά θα αποτελεί μια από τις καλύτερες «μεταγραφές» της ομάδας.
ΝΤΕΣΟΝ ΤΟΜΑΣ: Άκρως θετικά και ενθαρρυντικά τα πρώτα δείγματα και από τον Αμερικανό. Καταρχήν ο Πασκουάλ έδειξε ότι τον υπολογίζει στο «4», αφού εκεί αγωνίστηκε σε όλη την διάρκεια του τουρνουά. Αμυντικά είχε και καλές και κακές στιγμές και σίγουρα χρειάζεται βελτίωση. Όπως βελτίωση χρειάζεται και στο παιχνίδι κοντά στο αντίπαλο καλάθι, όπου έδειξε πως δυσκολεύεται να τελειώσει φάσεις. Ωστόσο, έχει εξαιρετικό σουτ από μέση και μακρινή απόσταση, προσόν απαραίτητο στο σύγχρονο μπάσκετ. Το τρίποντό του θα δώσει πολλές λύσεις μέσα στην σεζόν και αν βελτιωθεί και στον αμυντικό τομέα θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην έκβαση της σεζόν για το τριφύλλι.
ΤΖΕΪΜΣ ΓΚΙΣΤ: Με τον καλό Γκιστ ο Παναθηναϊκός είναι άλλη ομάδα, κάτι που αποδείχτηκε περίτρανα και στην Κύπρο. Στα διαστήματα που ο Αμερικανός ήταν κακός, η ομάδα δυσκολευόταν πολύ και σε επίθεση και σε άμυνα. Αντιθέτως, όταν έβρισκε τα πατήματά του συνέβαλε τόσο στο πίσω μέρος του παρκέ, ειδικά με την άμυνα στις αλλαγές, όσο και επιθετικά, όπου αποτελούσε μια σίγουρη επιλογή κάτω από το καλάθι. Οι κακές του στιγμές ήταν περισσότερες, ωστόσο όλοι γνωρίζουμε τι εστί Γκιστ και ξέρουμε πως όταν πρέπει θα είναι απόλυτα έτοιμος.
ΙΑΝ ΒΟΥΓΙΟΥΚΑΣ: Ο χρόνος συμμετοχής του ήταν περιορισμένος, αλλά έδειξε αυτό που έτσι κι αλλιώς γνωρίζαμε. Πως πρόκειται για παίκτη απόλυτα προσηλωμένο στο πλάνο, που θα εφαρμόσει όσα του πει ο προπονητής του είτε παίξει 35 λεπτά, είτε 2. Επιθετικά είχε καλές στιγμές, παίζοντας με πλάτη αλλά και με το μυαλό του -χαρακτηριστικό παράδειγμα το γκολ-φάουλ του απέναντι στην Χίμκι-, αλλά αμυντικά παρουσίασε μεγάλες αδυναμίες, στις αλλαγές και τα πικ εν ρολ. Αυτό φυσικά το γνωρίζαμε, ωστόσο με την παρουσία των Λάσμε, Γκιστ, Αντετοκούνμπο και Παπαγιάννη θα καλυφθεί.
ΣΤΕΦΑΝ ΛΑΣΜΕ: Επανήλθε σε... γνώριμα λημέρια και είναι ο Λάσμε που γνωρίζουμε. Η ταχύτητά του έχει μειωθεί πολύ λίγο σε σχέση με την ηλικία του, με τον ίδιο να εξακολουθεί να είναι αποτελεσματικός στις αλλαγές στα σκριν αλλά και αλτικότατος, αποτελώντας φόβητρο για κάθε αντίπαλο που πλησιάζει το καλάθι. Τα ίδια ισχύουν και στην επίθεση, αφού συνεχίζει να... ίπταται και να τελειώνει φάσεις με καρφώματα ή alley-oop. Επιπλέον, έχει βελτιώσει αισθητά τις βολές του και το σουτ από μέση απόσταση, αυξάνοντας έτσι τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να τελειώσει μια φάση.
Αξίζει να επισημάνουμε πως θετικότατη ήταν η παρουσία του Νώντα Παπαντωνίου, που δεν ανήκει στον Παναθηναϊκό αλλά συμμετείχε ως βοηθητικός στην προετοιμασία, αναζητώντας παράλληλα την επόμενη ομάδα της καριέρας του.
Ας ξεκινήσουμε από το προφανές: τα φιλικά δεν αρκούν για να βγάλεις επαρκή συμπεράσματα για μια ομάδα. Πόσω μάλλον όταν απουσιάζουν από αυτή 6 παίκτες, εκ των οποίων οι δύο άσσοι της! Όσο υπερβολή είναι λοιπόν να γράφεται ότι πάμε για το 7ο μετά την νίκη επί της Μακάμπι, αλλά τόσο υπερβολικά είναι τα απαξιωτικά σχόλια μετά τις ήττες από ΑΕΚ και Χίμκι.
Το τριφύλλι, όπως και οι υπόλοιπες ομάδες του τουρνουά φυσικά, παρουσιάστηκε με σημαντικότατες ελλείψεις και ρόστερ... ανάγκης. Επομένως, εκεί που θα σταθούμε είναι στα όσα έδειξαν ατομικά οι όσοι αγωνίστηκαν, αφού σε ομαδικό επίπεδο η παρουσία του Καλάθη -πρωτίστως- και των υπολοίπων θα αλλάξουν ολοκληρωτικά την εικόνα.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΛΑΪΤΖΑΚΗΣ: Στην πρεμιέρα του τουρνουά πάτησε παρκέ μόλις για 2 λεπτά, με τον Πασκουάλ ωστόσο να τον εμπιστεύεται στα υπόλοιπα ματς. Ο νεαρός γκαρντ έδειξε αδυναμίες στην άμυνα, αλλά «ξεδίπλωσε» κάποιες από τις επιθετικές του αρετές. Πρόκειται για έναν παίκτη με εξαιρετικά φυσικά προσόντα, μακριά άκρα και μεγάλη ενέργεια. Εμφανής είναι και η βελτίωση στο σουτ του, παρά τα 2 air-ball απέναντι στην Μακάμπι. Φυσικά χρειάζεται πάρα πολλή δουλειά ακόμη για να σταθεί στο υψηλότερο επίπεδο, όμως τουλάχιστον στην Α1 μπορεί να προσφέρει πολύτιμες λύσεις, ενώ όλο το μέλλον είναι μπροστά του.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ: Αποκτήθηκε για έναν πολύ συγκεκριμένο ρόλο, στον οποίον μπορεί να ανταποκριθεί απόλυτα. Δεν είναι ο παίκτης που θα παίξει στην Euroleague, αλλά θα έχει ρόλο στην Α1. Στην Κύπρο δεν μας έδειξε τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από αυτό που περιμέναμε. Είναι ένας παίκτης με αξιοπρεπέστατο τρίποντο, με ενέργεια στην άμυνα αλλά δίχως δημιουργικές ικανότητες.
ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΠΑΣ: Τον Νίκο Παππά τον ξέρουμε και φέτος τον περιμένουμε ακόμα καλύτερο απ'ότι πέρσι. Το τουρνουά που ολοκληρώθηκε ωστόσο δεν προσφέρεται για συμπεράσματα, από την στιγμή που παίζοντας δίδυμο με τον Λάνγκφορντ πήρε πάρα πολύ χρόνο συμμετοχής στο «1», κάτι που με την παρουσία των Καλάθη και Λεκαβίτσιους δεν θα γίνεται. Εκτελεστικά είναι εξαιρετικός, ενώ παρουσίασε μια αδυναμία στην οργάνωση του παιχνιδιού.
ΚΙΘ ΛΑΝΓΚΦΟΡΝΤ: Ο Αμερικανός δεν έχει... καμία σχέση με τον παίκτη που βλέπαμε στην Ούνιξ και την Μακάμπι, αφού έχει καταλάβει τι θέλει από τον ίδιο ο Πασκουάλ. Επιθετικά αποτελεί ένα τεράστιο «όπλο», όμως ο αριθμός των ασίστ και των ριμπάουντ που μάζεψε έδειξε ότι συμβάλλει σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού. Δεν πήρε βεβιασμένες και «τραβηγμένες» επιθέσεις, δημιουργώντας μάλιστα ορισμένες εξαιρετικές φάσεις για τους συμπαίκτες του. Στα θετικά και το γεγονός πως πήρε την μπάλα όταν αυτή «έκαιγε», αποδεικνύοντας πως έχει τον χαρακτήρα για τα δύσκολα.
ΜΑΤ ΛΟΤΖΕΣΚΙ: Ο κορυφαίος «πράσινος» στην Κύπρο. Ο Πασκουάλ αποφάσισε να τον κρατήσει στο ΟΑΚΑ και όπως αποδεικνύεται, έκανε την πιο σωστή επιλογή. Ο Αμερικανός με το βελγικό διαβατήριο ήταν απολαυστικός και στα τρία παιχνίδια, συνεχίζοντας από εκεί που... σταμάτησε στους περσινούς τελικούς με τον Ολυμπιακό. Αμυντικά δεν έδειξε πολλά πράγματα, όμως επιθετικά ήταν ο σταθερότερος παίκτης του τριφυλλιού, με εκπληκτικά ποσοστά -ειδικά στα τρίποντα-. Πρόκειται για έναν παίκτη που μπορεί να αλλάξει τον ρυθμό σε κάθε παιχνίδι και αν μείνει υγιής όλη την χρονιά θα αποτελεί μια από τις καλύτερες «μεταγραφές» της ομάδας.
ΝΤΕΣΟΝ ΤΟΜΑΣ: Άκρως θετικά και ενθαρρυντικά τα πρώτα δείγματα και από τον Αμερικανό. Καταρχήν ο Πασκουάλ έδειξε ότι τον υπολογίζει στο «4», αφού εκεί αγωνίστηκε σε όλη την διάρκεια του τουρνουά. Αμυντικά είχε και καλές και κακές στιγμές και σίγουρα χρειάζεται βελτίωση. Όπως βελτίωση χρειάζεται και στο παιχνίδι κοντά στο αντίπαλο καλάθι, όπου έδειξε πως δυσκολεύεται να τελειώσει φάσεις. Ωστόσο, έχει εξαιρετικό σουτ από μέση και μακρινή απόσταση, προσόν απαραίτητο στο σύγχρονο μπάσκετ. Το τρίποντό του θα δώσει πολλές λύσεις μέσα στην σεζόν και αν βελτιωθεί και στον αμυντικό τομέα θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην έκβαση της σεζόν για το τριφύλλι.
ΤΖΕΪΜΣ ΓΚΙΣΤ: Με τον καλό Γκιστ ο Παναθηναϊκός είναι άλλη ομάδα, κάτι που αποδείχτηκε περίτρανα και στην Κύπρο. Στα διαστήματα που ο Αμερικανός ήταν κακός, η ομάδα δυσκολευόταν πολύ και σε επίθεση και σε άμυνα. Αντιθέτως, όταν έβρισκε τα πατήματά του συνέβαλε τόσο στο πίσω μέρος του παρκέ, ειδικά με την άμυνα στις αλλαγές, όσο και επιθετικά, όπου αποτελούσε μια σίγουρη επιλογή κάτω από το καλάθι. Οι κακές του στιγμές ήταν περισσότερες, ωστόσο όλοι γνωρίζουμε τι εστί Γκιστ και ξέρουμε πως όταν πρέπει θα είναι απόλυτα έτοιμος.
ΙΑΝ ΒΟΥΓΙΟΥΚΑΣ: Ο χρόνος συμμετοχής του ήταν περιορισμένος, αλλά έδειξε αυτό που έτσι κι αλλιώς γνωρίζαμε. Πως πρόκειται για παίκτη απόλυτα προσηλωμένο στο πλάνο, που θα εφαρμόσει όσα του πει ο προπονητής του είτε παίξει 35 λεπτά, είτε 2. Επιθετικά είχε καλές στιγμές, παίζοντας με πλάτη αλλά και με το μυαλό του -χαρακτηριστικό παράδειγμα το γκολ-φάουλ του απέναντι στην Χίμκι-, αλλά αμυντικά παρουσίασε μεγάλες αδυναμίες, στις αλλαγές και τα πικ εν ρολ. Αυτό φυσικά το γνωρίζαμε, ωστόσο με την παρουσία των Λάσμε, Γκιστ, Αντετοκούνμπο και Παπαγιάννη θα καλυφθεί.
ΣΤΕΦΑΝ ΛΑΣΜΕ: Επανήλθε σε... γνώριμα λημέρια και είναι ο Λάσμε που γνωρίζουμε. Η ταχύτητά του έχει μειωθεί πολύ λίγο σε σχέση με την ηλικία του, με τον ίδιο να εξακολουθεί να είναι αποτελεσματικός στις αλλαγές στα σκριν αλλά και αλτικότατος, αποτελώντας φόβητρο για κάθε αντίπαλο που πλησιάζει το καλάθι. Τα ίδια ισχύουν και στην επίθεση, αφού συνεχίζει να... ίπταται και να τελειώνει φάσεις με καρφώματα ή alley-oop. Επιπλέον, έχει βελτιώσει αισθητά τις βολές του και το σουτ από μέση απόσταση, αυξάνοντας έτσι τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να τελειώσει μια φάση.
Αξίζει να επισημάνουμε πως θετικότατη ήταν η παρουσία του Νώντα Παπαντωνίου, που δεν ανήκει στον Παναθηναϊκό αλλά συμμετείχε ως βοηθητικός στην προετοιμασία, αναζητώντας παράλληλα την επόμενη ομάδα της καριέρας του.
