Παναθηναϊκός μόνο στο... αποτέλεσμα!
Ο Στέφανος Αλαφάκης γράφει για τον κάκιστο Παναθηναϊκό και την χτεσινή νίκη που... μόνο επιτυχία δεν ήταν, την απαράδεκτη εικόνα του ΟΑΚΑ, το λάθος που κάνουν όλοι με τους Έλληνες αλλά και την τραγική διαιτησία στο φινάλε. Τέλος, ένα σχόλιο για τον Νίκο Παππά.
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Ο Παναθηναϊκός κατάφερε να πάρει την νίκη και να φέρει την σειρά στα ίσα. Άλλωστε, αυτό είναι που μετράει. Καλώς ή κακώς, ο πρωταθλητής θα κριθεί από τις νίκες και όχι από το πόσο καλό μπάσκετ έπαιξε. Ευτυχώς για το τριφύλλι, που παρουσίασε μια αποκαρδιωτική εικόνα στο κλειστό των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων.
Ο Ολυμπιακός αγωνίστηκε χωρίς τους Χάκετ, Λοτζέσκι και Σπανούλη, έχοντας για back-up του Μάντζαρη τον... Τολιόπουλο! Όλα συνηγορούσαν σε μια εύκολη νίκη των «πράσινων», η οποία όμως δεν ήρθε ποτέ. Ο Σφαιρόπουλος «διάβασε» άψογα το παιχνίδι και κέρδισε κατά κράτος τον Τσάβι Πασκουάλ στην «μάχη» των προπονητών.
Οι φιλοξενούμενοι εκμεταλλεύτηκαν όλα τα miss-match που βρήκαν, ενώ «χτύπησαν» με ποσταρίσματα στην weak-side, με τον Παναθηναϊκό να μην μπορεί να αμυνθεί. Από την άλλη, το τριφύλλι έπαιξε ένα άναρχο μπάσκετ δίχως συστήματα, με παράλληλες πάσες στην περιφέρεια και ατομικές ενέργειες. Πολλές φορές είδαμε μακρινά σουτ από τα 6 μέτρα, τα οποία παραπέμπουν σε μπάσκετ... αλάνας.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Παναθηναϊκού βέβαια ήταν το ριμπάουντ. Οι «πράσινοι» μάζεψαν μόλις 19 αμυντικά ριμπάουντ, κάτι που αποτελεί αρνητικό ρεκόρ για την σαιζόν. Οι ψηλοί του Ολυμπιακού έκαναν... «πάρτι» σε αυτόν τον τομέα, ενώ υπήρξαν φάσεις που η μπάλα έφευγε... κυριολεκτικά μέσα από τα χέρια των παικτών του τριφυλλιού.
Το τριφύλλι δεν κατάφερε ποτέ να πάρει διαφορά μεγαλύτερη των 7 πόντων, ενώ το παιχνίδι ήταν ντέρμπι μέχρι και το τελευταίο λεπτό. Δεδομένων λοιπών των συνθηκών και των απουσιών των φιλοξενούμενων, η χτεσινή νίκη δεν είναι επιτυχία. Ήταν μια αποκαρδιωτική εμφάνιση, η οποία ΕΥΤΥΧΩΣ επαρκούσε για να μας δώσει την νίκη στο συγκεκριμένο ματς.
Από εκεί και πέρα, θέλω να σταθώ στα δημοσιεύματα περί ελληνικής ψυχής που διαβάζουμε από χτες. Είναι αλήθεια πως οι Παππάς και Μπουρούσης ήταν εκ των κορυφαίων της ομάδας. Ωστόσο, όποιος παρακολούθησε το παιχνίδι, θα είδε πως όσες φορές το τριφύλλι πήρε διαφορά το έκανε έχοντας στο παρκέ τους Τζέιμς, Ρίβερς και Γκάμπριελ, μαζί με έναν εκ των Παππά/Καλάθη και Μπουρούση/Σίνγκλετον/Γκιστ.
Ο μόνος τρόπος να επιβάλλουν οι «πράσινοι» τον ρυθμό τους ήταν να βασιστούν στην ταχύτητα και να κουράσουν τους αντιπάλους τους. Ο Παναθηναϊκός λοιπόν κυριάρχησε όταν χρησιμοποίησε μια... αμερικάνικη πεντάδα. Τότε πίεσε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου, έκανε κλεψίματα και πήρε πόντους. Άλλωστε οι απουσίες και το περιορισμένο ροτέισον των φιλοξενούμενων έκαναν... μονόδρομο αυτό το στυλ παιχνιδιού!
Πάμε τώρα και στο θέμα της διαιτησίας. Στα 30 πρώτα λεπτά οι διαιτητές δεν υπέπεσαν σε σοβαρά λάθη και κράτησαν πολύ καλά το ματς. Στο τελευταίο δεκάλεπτο όμως είδαμε πραγματικά «όργια»! Είναι αστείο να βλέπουμε τον Σφαιρόπουλο να διαμαρτύρεται, όταν ο Παναθηναϊκός έχει χρεωθεί με 4 γρήγορα φάουλ και παράλληλα οι διαιτητές αρνούνται με κάθε τρόπο να σφυρίξουν φάουλ υπέρ του Τζέιμς.
Στον Αμερικανό γκαρντ έγιναν τουλάχιστον 4 οφθαλμοφανέστατα φάουλ, τα οποία δεν σφυρίχτηκαν και προκάλεσαν την δικαιολογημένη αντίδραση της εξέδρας. Μιας και είπαμε εξέδρα, η χτεσινή εικόνα του ΟΑΚΑ είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ. Ο παλμός στις εξέδρες ήταν καλός και το κλειστό ήταν ΕΔΡΑ, όμως το γεγονός ότι υπήρχαν πολλά άδεια καθίσματα θύμισε τους τελικούς του 2015, όταν για τον... «διαλυμένο» Παναθηναϊκό δεν υπήρχε καμία ελπίδα.
Το γήπεδο δεν γέμισε ποτέ, με άδειες θέσεις ακόμα και στα κεντρικά διαζώματα, που έχουν την καλύτερη οπτική! Πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι η ομάδα μας έχει ανάγκη στις δύσκολες στιγμές. Γιατί όλοι αυτοί που δεν έδωσαν το «παρών» στο χτεσινό ματς -δεν αναφέρομαι φυσικά σε όσους δεν παρευρέθηκαν για οικονομικούς λόγους, λόγω δουλειάς ή εξ'αιτίας κάτι έκτακτου- θα κάνουν... ουρές για ένα εισιτήριο για το τέταρτο ματς, άπαξ και έρθει το πολυπόθητο μπρέικ στο ΣΕΦ.
Τέλος, θέλω να αναφερθώ στον Νίκο Παππά, ο οποίος αποτελεί και την προσωπική μου λατρεία! Ο άνθρωπος είναι γεννημένος ηγέτης. Στα δύσκολα και τα κρίσιμα βγήκε μπροστά, σκόραρε, έπαιξε σεμιναριακές άμυνες και ήταν ο μόνος που προσπάθησε, και έβαλε τον κόσμο στην εξίσωση. Οι ψυχωμένες αντιδράσεις του και τα νοήματά του προς την εξέδρα έβαλαν «φωτιά» στο γήπεδο και έπαιξαν κι αυτά τον ρόλο τους στο τελικό αποτέλεσμα.
Υ.Γ. 1: Βάλε ρε Καλάθη τις βολές στο τέλος...
Υ.Γ. 2: ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΠΑΠΠΑ, ΠΑΠΠΑ!
Υ.Γ. 3: Στο Φάληρο ερχόμαστε...
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Ο Παναθηναϊκός κατάφερε να πάρει την νίκη και να φέρει την σειρά στα ίσα. Άλλωστε, αυτό είναι που μετράει. Καλώς ή κακώς, ο πρωταθλητής θα κριθεί από τις νίκες και όχι από το πόσο καλό μπάσκετ έπαιξε. Ευτυχώς για το τριφύλλι, που παρουσίασε μια αποκαρδιωτική εικόνα στο κλειστό των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων.
Ο Ολυμπιακός αγωνίστηκε χωρίς τους Χάκετ, Λοτζέσκι και Σπανούλη, έχοντας για back-up του Μάντζαρη τον... Τολιόπουλο! Όλα συνηγορούσαν σε μια εύκολη νίκη των «πράσινων», η οποία όμως δεν ήρθε ποτέ. Ο Σφαιρόπουλος «διάβασε» άψογα το παιχνίδι και κέρδισε κατά κράτος τον Τσάβι Πασκουάλ στην «μάχη» των προπονητών.
Οι φιλοξενούμενοι εκμεταλλεύτηκαν όλα τα miss-match που βρήκαν, ενώ «χτύπησαν» με ποσταρίσματα στην weak-side, με τον Παναθηναϊκό να μην μπορεί να αμυνθεί. Από την άλλη, το τριφύλλι έπαιξε ένα άναρχο μπάσκετ δίχως συστήματα, με παράλληλες πάσες στην περιφέρεια και ατομικές ενέργειες. Πολλές φορές είδαμε μακρινά σουτ από τα 6 μέτρα, τα οποία παραπέμπουν σε μπάσκετ... αλάνας.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Παναθηναϊκού βέβαια ήταν το ριμπάουντ. Οι «πράσινοι» μάζεψαν μόλις 19 αμυντικά ριμπάουντ, κάτι που αποτελεί αρνητικό ρεκόρ για την σαιζόν. Οι ψηλοί του Ολυμπιακού έκαναν... «πάρτι» σε αυτόν τον τομέα, ενώ υπήρξαν φάσεις που η μπάλα έφευγε... κυριολεκτικά μέσα από τα χέρια των παικτών του τριφυλλιού.
Το τριφύλλι δεν κατάφερε ποτέ να πάρει διαφορά μεγαλύτερη των 7 πόντων, ενώ το παιχνίδι ήταν ντέρμπι μέχρι και το τελευταίο λεπτό. Δεδομένων λοιπών των συνθηκών και των απουσιών των φιλοξενούμενων, η χτεσινή νίκη δεν είναι επιτυχία. Ήταν μια αποκαρδιωτική εμφάνιση, η οποία ΕΥΤΥΧΩΣ επαρκούσε για να μας δώσει την νίκη στο συγκεκριμένο ματς.
Από εκεί και πέρα, θέλω να σταθώ στα δημοσιεύματα περί ελληνικής ψυχής που διαβάζουμε από χτες. Είναι αλήθεια πως οι Παππάς και Μπουρούσης ήταν εκ των κορυφαίων της ομάδας. Ωστόσο, όποιος παρακολούθησε το παιχνίδι, θα είδε πως όσες φορές το τριφύλλι πήρε διαφορά το έκανε έχοντας στο παρκέ τους Τζέιμς, Ρίβερς και Γκάμπριελ, μαζί με έναν εκ των Παππά/Καλάθη και Μπουρούση/Σίνγκλετον/Γκιστ.
Ο μόνος τρόπος να επιβάλλουν οι «πράσινοι» τον ρυθμό τους ήταν να βασιστούν στην ταχύτητα και να κουράσουν τους αντιπάλους τους. Ο Παναθηναϊκός λοιπόν κυριάρχησε όταν χρησιμοποίησε μια... αμερικάνικη πεντάδα. Τότε πίεσε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου, έκανε κλεψίματα και πήρε πόντους. Άλλωστε οι απουσίες και το περιορισμένο ροτέισον των φιλοξενούμενων έκαναν... μονόδρομο αυτό το στυλ παιχνιδιού!
Πάμε τώρα και στο θέμα της διαιτησίας. Στα 30 πρώτα λεπτά οι διαιτητές δεν υπέπεσαν σε σοβαρά λάθη και κράτησαν πολύ καλά το ματς. Στο τελευταίο δεκάλεπτο όμως είδαμε πραγματικά «όργια»! Είναι αστείο να βλέπουμε τον Σφαιρόπουλο να διαμαρτύρεται, όταν ο Παναθηναϊκός έχει χρεωθεί με 4 γρήγορα φάουλ και παράλληλα οι διαιτητές αρνούνται με κάθε τρόπο να σφυρίξουν φάουλ υπέρ του Τζέιμς.
Στον Αμερικανό γκαρντ έγιναν τουλάχιστον 4 οφθαλμοφανέστατα φάουλ, τα οποία δεν σφυρίχτηκαν και προκάλεσαν την δικαιολογημένη αντίδραση της εξέδρας. Μιας και είπαμε εξέδρα, η χτεσινή εικόνα του ΟΑΚΑ είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ. Ο παλμός στις εξέδρες ήταν καλός και το κλειστό ήταν ΕΔΡΑ, όμως το γεγονός ότι υπήρχαν πολλά άδεια καθίσματα θύμισε τους τελικούς του 2015, όταν για τον... «διαλυμένο» Παναθηναϊκό δεν υπήρχε καμία ελπίδα.
Το γήπεδο δεν γέμισε ποτέ, με άδειες θέσεις ακόμα και στα κεντρικά διαζώματα, που έχουν την καλύτερη οπτική! Πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι η ομάδα μας έχει ανάγκη στις δύσκολες στιγμές. Γιατί όλοι αυτοί που δεν έδωσαν το «παρών» στο χτεσινό ματς -δεν αναφέρομαι φυσικά σε όσους δεν παρευρέθηκαν για οικονομικούς λόγους, λόγω δουλειάς ή εξ'αιτίας κάτι έκτακτου- θα κάνουν... ουρές για ένα εισιτήριο για το τέταρτο ματς, άπαξ και έρθει το πολυπόθητο μπρέικ στο ΣΕΦ.
Τέλος, θέλω να αναφερθώ στον Νίκο Παππά, ο οποίος αποτελεί και την προσωπική μου λατρεία! Ο άνθρωπος είναι γεννημένος ηγέτης. Στα δύσκολα και τα κρίσιμα βγήκε μπροστά, σκόραρε, έπαιξε σεμιναριακές άμυνες και ήταν ο μόνος που προσπάθησε, και έβαλε τον κόσμο στην εξίσωση. Οι ψυχωμένες αντιδράσεις του και τα νοήματά του προς την εξέδρα έβαλαν «φωτιά» στο γήπεδο και έπαιξαν κι αυτά τον ρόλο τους στο τελικό αποτέλεσμα.
Υ.Γ. 1: Βάλε ρε Καλάθη τις βολές στο τέλος...
Υ.Γ. 2: ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΠΑΠΠΑ, ΠΑΠΠΑ!
Υ.Γ. 3: Στο Φάληρο ερχόμαστε...
