Κανείς δεν περισσεύει...

Αν οι παίκτες που δεν υπολογίζονται από τον Στραματσόνι παραμείνουν τελικά στο τριφύλλι, θα ήταν καλό να αρχίσουν να... μπαίνουν στα πλάνα του. Γράφει ο Στέφανος Αλαφάκης.

Η φετινή σεζόν -με την διαφαινόμενη πρόκριση στους ομίλους του Europa League- θα είναι αρκετά δύσκολη κι απαιτητική και η ομάδα χρειάζεται βάθος και καλό rotation προκειμένου να μπορέσει να ανταπεξέλθει. Σε αυτές λοιπόν τις συνθήκες, γίνεται να περισσεύουν οι Βέμερ, Ταυλαρίδης, Αμπέντ αλλά και Εσιέν;

Πρόκειται για τέσσερις παίκτες που βρίσκονται στο περιθώριο και γίνεται προσπάθεια για να αποδεσμευτούν ή να βρουν αλλού ομάδα. Όσο όμως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, αυξάνονται οι πιθανότητες να παραμείνουν στο τριφύλλι και να πληρώνονται απλά για να... κάθονται.

Δεν θα ήταν λοιπόν προτιμότερο να προπονούνται κανονικά με την υπόλοιπη ομάδα και να είναι διαθέσιμοι να βοηθήσουν στο rotation έστω στο πρωτάθλημα, για να ξεκουράζονται οι βασικοί; Πόσες ομάδες στην Ελλάδα θα είχαν αυτούς τους παίκτες και θα τους έθεταν στο περιθώριο;

Σε παιχνίδια με την Λάρισα, τον Πανθρακικό και την Κέρκυρα, δεν μπορούν να πάρουν λεπτά συμμετοχής και να ξεκουράσουν τους Μέστο, Λεντέσμα, Βιγιαφάνιες και Μολέδο για παράδειγμα;  

Το ιδεατό λοιπόν θα ήταν μια προσέγγιση από μεριάς Στραματσόνι στους «κομμένους», ώστε να τους εξηγήσει τον ρόλο που θα έχουν -έστω και τόσο περιορισμένο- και να τους ζητήσει να προσφέρουν πάντα το maximum των δυνατοτήτων τους.

Και ίσως, αν συμβεί αυτό, κάποιος να κερδίσει και μια... μόνιμη θέση στο ρόστερ. Δεν είναι, δα, και τόσο κακοί παίκτες...