Λαμποράλ Κούτσα-Παναθηναϊκός: Το scout report των Βάσκων και η τακτική ανάλυση της σειράς
Ο «Εξάστερος» έκανε τη μελέτη του και αναλύει το παιχνίδι της Λαμποράλ Κούτσα, καθώς και τη σειρά της με τον Παναθηναϊκό, για τα Playoff της Ευρωλίγκα
Αν εξαιρέσουμε τον Παναθηναϊκό, η ομάδα που έχω παρακολουθήσει φέτος περισσότερο από κάθε άλλη στην Ευρώπη είναι η Βιτόρια. Και αυτό γιατί το μπάσκετ της είναι κάτι που θες να δεις παραπάνω από μία φορά. Όμορφο στο μάτι του θεατή, αλλά ταυτόχρονα και αποτελεσματικό, μετά από αρκετά χρόνια για τους Βάσκους. Από τη στιγμή λοιπόν που ο «εξάστερος» διασταυρώθηκε με την Λαμποράλ στη φάση των «8», δε νομίζω ότι υπήρχε ιδανικότερη ομάδα το παιχνίδι της οποίας θα μπορούσα να αναλύσω. Σας παραθέτω λοιπόν το scouting report της Λαμποράλ Κούτσα, καθώς και μερικές προτάσεις μου για το πώς θα ήταν καλύτερο να προσεγγίσει τη σειρά ο Παναθηναϊκός.
Δυνατά σημεία
Offense
H φετινή επίθεση της Λαμποράλ είναι εξαιρετική. Δεν είναι και εύκολο να βλέπεις μια Ισπανική ομάδα να γίνεται τόσο efficient όσο είναι φέτος οι Βάσκοι. Έχουν μεγάλη ποικιλία στο επιθετικό τους ρεπερτόριο, και αυτό συμβαίνει γιατί στο ρόστερ τους υπάρχουν παίκτες που ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του σύγχρονου μπάσκετ.
Τρίποντα/ pick 'en roll/ post up game/ fast breaks/ ball movement & spacing/ on & off ball screens
Πρόκειται για ομάδα με αρκετούς καλούς σουτέρ, αν και κανένας δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κλασσικός «εκτελεστής». Ο Κοζέρ είναι ίσως ο πιο επικίνδυνος, όμως μάλλον θα χάσει τη σειρά εξαιτίας τραυματισμού. Από εκεί και πέρα, υπάρχουν και οι Μπλάζιτς, Άνταμς, Τζέιμς, Τιλί, Κορμπάτσο, Μπέρτανς, και σπανιότερα ο Χάνγκα, που μπορούν να προσθέσουν σκορ από τα 6,75. Η εξαιρετική κυκλοφορία της μπάλας, καθώς και οι αποστάσεις που έχουν οι παίκτες μεταξύ τους (ball movement & spacing), δημιουργούν ευκαιρίες για ελεύθερα σουτ ή ντραίβ, ενώ τα on & off the ball screens είναι αυτά που ο Περάσοβιτς χρησιμοποιεί για να βρει πιο efficient επιθέσεις. Η Βιτόρια όμως, δε στηρίζεται αποκλειστικά στο outside scoring. Κάθε άλλο, το επιθετικό της παιχνίδι είναι διαμορφωμένο έτσι, ώστε να προσαρμόζεται σε κάθε συνθήκη. Παρότι δεν υπάρχει κλασσικός δημιουργός στο ρόστερ, παίζουν αρκετές φορές το pick 'en roll με τον Μπουρούση και τον Ντιόπ, ενώ όταν ο Έλληνας σέντερ βρίσκεται στο παρκέ, αυτομάτως υπάρχει και σκορ στο ζωγραφιστό. Ο 32χρονος πλέον διεθνής, είναι η πιο σίγουρη λύση στο σκοράρισμα για τον Περάσοβιτς, ο οποίος όταν δει πως η ομάδα του δυσκολεύεται να πετύχει πόντους, θα τον σημαδέψει στο πινακάκι του για να βρει επαφή με το αντίπαλο καλάθι. Παρά ταύτα, το γεγονός ότι οι Βάσκοι έχουν ένα τέτοιο low post weapon στη σύνθεσή τους, δε τους κάνει μονοδιάστατους επιθετικά. Πρώτα θα κυκλοφορήσουν τη μπάλα για να βρουν ελεύθερο σουτ ή διάδρομο για ντράιβ, και μετά θα περάσουν τη μπάλα στον ψηλό για παιχνίδι στο post. Ακόμα και στον αιφνιδιασμό, όπου η Λαμποράλ είναι εξαιρετική, ο Μπουρούσης θα μείνει πίσω και οι συμπαίκτες του θα ολοκληρώσουν την προσπάθειά τους προτού προλάβει να πάρει θέση στη ρακέτα. Με τον Τιλί στο παρκέ, stretchάρει την άμυνα και δημιουργούνται καταστάσεις ένας-ένας για τον Μπουρούση, τις οποίες δεν αφήνει ανεκμετάλλευτες. Συμπέρασμα; Ο Γιάννης Μπουρούσης είναι σημαντικότατος επιθετικά για την ομάδα του Περάσοβιτς, όμως δε στηρίζεται αποκλειστικά σε αυτόν.
Ριμπάουντ/ αντιμετώπιση του pick 'en roll
Η Λαμποράλ είναι top 3 στην Ευρωλίγκα στο ριμπάουντ, γεγονός που αυτομάτως πρέπει να σημάνει συναγερμό στον Παναθηναϊκό. Μαζεύει 40 «σκουπίδια» ανά αγώνα, 11 εκ των οποίων είναι επιθετικά! Σκοράρει λοιπόν και με δεύτερες επιθέσεις πολύ συχνά, τις οποίες ο Τζόρτζεβιτς πρέπει να περιορίσει αρκετά αν θέλει να δει την ομάδα του να προκρίνεται στο Final Four. Ο Μπουρούσης κατεβάζει 9 ριμπάουντ μ.ο, αριθμό που τον καθιστά κορυφαίο ριμπάουντερ στην Ευρώπη, όμως καλή δουλειά στο συγκεκριμένο κομμάτι κάνουν και οι Ντιοπ, Πλάνινιτς, καθώς και οι περιφερειακοί παίκτες των Βάσκων! Το ριμπάουντ θέλει ομαδική δουλειά. Όλοι κάνουν box out, όλοι πηδάνε, για να μη δώσουν δικαίωμα στον αντίπαλο για second chance points. Αυτό πράττει και η Λαμποράλ, η οποία έχει την ευχέρεια να διαθέτει παίκτες όπως ο Χάνγκα και ο Μπλάζιτς, που αν και περιφερειακοί, μαζεύουν παρέα 8 «σκουπίδια» ανά αγώνα. Βασικό μέλημα του Παναθηναϊκού επομένως, είναι να ελέγξει τη μάχη των ριμπάουντ.
Στο pick 'en roll τώρα, οι «πράσινοι» μπορεί να τα βρουν σκούρα στην εκτέλεσή του. Οι ψηλοί της Λαμποράλ, κάνουν γρήγορες περιστροφές και αποκόπτουν τη δυνατότητα πάσας στο ζωγραφιστό μετά από screen. Ο Μπουρούσης δεν έχει τα ιδανικά πλάγια βήματα για να σταματήσει το pick 'en roll, όμως χρησιμοποιεί έξυπνα τα χέρια του, ενώ οι Ντιόπ, Πλάνινιτς, έχουν πολύ καλό footwork και κάνουν καλή δουλειά στις αλλαγές.
Νοοτροπία νικητή/ καλή δεύτερη ύλη
Η Βιτόρια δε μας είχε συνηθίσει σε επιτυχίες μακριά από τα Ισπανικά σύνορα τα τελευταία χρόνια, όμως με την πρόσληψη του Περάσοβιτς, αυτό αποτελεί παρελθόν. Ο Κροάτης έχει περάσει τη νοοτροπία του νικητή σε άπειρους παίκτες και διαχειρίζεται υποδειγματικά το ρόστερ του. Το «βάθος» που έχει στον πάγκο της επίσης η Λαμποράλ, είναι καλό. Όχι τρομακτικό, αλλά καλό second unit, με παίκτες που παίζουν παραπάνω από το κασέ τους (Μπλάζιτς, Ντιόπ, Πλάνινιτς, Τζέιμς, Κορμπάτσο).
Αδυναμίες
Όπως κάθε ομάδα, έτσι και η Βιτόρια έχει αδυναμίες. Μερικές από αυτές είναι χτυπητές και πρέπει να τις εκμεταλλευτεί ο Παναθηναϊκός.
Άμυνα στο ζωγραφιστό/ άμυνα στη weak side/ ομαδική άμυνα/ transition defense
Παρότι διαθέτει μερικούς καλούς αμυντικούς (Χάνγκα, Μπλάζιτς, Ντιοπ), συνολικά η άμυνα της Λαμποράλ είναι πολύ κακή. Στο ζωγραφιστό, δεν υπάρχει κάποιος κλασσικός rim protector, ενώ αν ο Ραντούλιτσα καταφέρει να φθείρει με φάουλ τον Μπουρούση, οι υπόλοιποι ψηλοί του Περάσοβιτς δε θα έχουν τύχη απέναντί του. Παράλληλα, η man to man με help defense που χρησιμοποιεί, αφήνει συνεχώς ελεύθερο παίκτη στην weak side, την οποία πρέπει να ψάξει ο Παναθηναϊκός για ελεύθερα σουτ. Σαν ομάδα, δε παρουσιάζει συνοχή στα αμυντικά της καθήκοντα, αλλά κερδίζει πολλά παιχνίδια στα όποια το σκορ ξεφεύγει σε επίπεδα πάνω από 80 πόντους. Αν και επιτίθεται εξαιρετικά στο transition, δεν έχει γρήγορες επιστροφές στην transition defense. Αυτό συμβαίνει κυρίως εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο προσεγγίζει τα παιχνίδια ο Περάσοβιτς. Θέλει η ομάδα του να έχει δεύτερες ευκαιρίες για σκορ, γι' αυτό και κάνει το λεγόμενο «crash the offensive glass», με την ομάδα του να ψάχνει συνεχώς το επιθετικό ριμπάουντ, κάτι που αφήνει την transition defense με έναν ή δύο παίκτες, αφού οι υπόλοιποι μένουν πίσω, στη ρακέτα του αντιπάλου.
Έλλειψη οργανωτή/ εμπειρίας
Η Λαμποράλ έχει βρει δύο καλούς σκόρερ στα πρόσωπα των άσων της, Τζέιμς και Άνταμς. Αμφότεροι όμως, δε δημιουργούν τόσο καλά στην επίθεση. Δεν έχουν υψηλό μπασκετικό IQ, ενώ αν τους πιέσεις θα κάνουν εύκολα το λάθος. Κακοί decision makers, και ο Παναθηναϊκός θα έχει την ευκαιρία με τον Καλάθη να τους πιέσει και να δυσκολέψει την κυκλοφορία της μπάλας. Πρέπει πάνω τους να γίνονται δυνατά hedge out, κατά τα οποία βραχυκυκλώνουν και οδηγούνται στο λάθος. Παράλληλα, οι παίκτες της Βιτόρια δεν έχουν καμία εμπειρία από τέτοια φάση μεγάλης διοργάνωσης. Ο Μπουρούσης είναι ο ηγέτης της ομάδας και θα πρέπει να κρατήσει την ομάδα του συγκεντρωμένη στα δύσκολα σημεία που θα έρθουν. Ο Παναθηναϊκός αντιθέτως, έχει το know how.
Άλλα σημαντικά στοιχεία που θα δούμε στη σειρά
Ένα σημαντικό στοιχείο της σειράς, θα είναι ο ρυθμός που θα επιβάλλεται στα παιχνίδια της. Η Λαμποράλ, αρέσκεται στο να παίζει γρήγορα. Το ίδιο επιχειρεί να κάνει και ο Παναθηναϊκός μερικές φορές, όμως το pace της Ελληνικής ομάδας δε συγκρίνεται με αυτό των Ισπανών. Η χρησιμοποίηση του zone press της Βιτόρια, αποβλέπει σε λάθος του αντιπάλου στο κατέβασμα της μπάλας. Παράλληλα όμως, αυτομάτως δίνονται ευκαιρίες για early offense στον επιτιθέμενο, με την αταξία που βρίσκεται η αντίπαλη άμυνα. Το ερώτημα που προκύπτει εδώ είναι ένα: Θα πάει ο Παναθηναϊκός σε αυτές τις περιπτώσεις σε γρήγορη επίθεση, κάτι που αυτομάτως θα κάνει το ρυθμό του αγώνα πιο γρήγορο, ή θα προσαρμοστεί σε 5 vs 5 επιθέσεις, θυσιάζοντας μερικά δευτερόλεπτα από το ρολόι; Γνώμη μου είναι ότι οι «πράσινοι» πρέπει να τρέξουν μόνο στον αιφνιδιασμό πάντως. Με υπομονή στην επίθεση θα έχουμε πιο χαμηλό σκορ και ευκαιρίες για το «break».
Το επόμενο σημαντικό στοιχείο της σειράς είναι ίσως παραπάνω από σημαντικό. Ποιος ματσάρει τον Μπουρούση; Ο Ραντούλιτσα που μπορεί να τον φθείρει με φάουλ, αλλά αμυντικά θα έχει δύσκολη δουλειά, ή ο Κούζμιτς που μπορεί να προστατέψει το καλάθι του Παναθηναϊκού και να τον περιορίσει στο post, όμως επιθετικά δε θα έχει τύχη; Μήπως ο Χάντερ, ο οποίος θα βοηθήσει στις αλλαγές στα screen, θα δημιουργήσει προβλήματα στον Έλληνα ψηλό με την κινητικότητά του, αλλά θα έχει πρόβλημα στην άμυνα στο post; Μεγάλο ερώτημα. Πολλά πάντως θα κριθούν από τη μάχη των ψηλών.
Τι πρέπει να κάνει ο Παναθηναϊκός για να κερδίσει τη σειρά
Ο Παναθηναϊκός είναι ποιοτικότερη ομάδα από την Λαμποράλ και καλείται να το αποδείξει με μειονέκτημα έδρας. Ωστόσο, οι Βάσκοι υπερέχουν σε συγκεκριμένους τομείς του παιχνιδιού, και μπορούν να δημιουργήσουν σοβαρά προβλήματα στο τριφύλλι. Αρχικά έχουμε το ριμπάουντ, όπου με τον Ραντούλιτσα στο παρκέ υπάρχει θέμα. Μετά έχουμε την κυκλοφορία της μπάλας για ελεύθερα τρίποντα, όπου ο Παναθηναϊκός δεν κάνει καλά close out και το πληρώνει συχνά. Ο Σάλε πρέπει να διορθώσει αυτά τα θέματα άμεσα για να μην έχουμε παρατράγουδα.
Αυτό που πρέπει να κάνει σε όλα τα παιχνίδια πάντως ο Παναθηναϊκός, είναι να πιέσει τους χειριστές της μπάλας. Είπαμε, οι Άνταμς, Τζέιμς δεν είναι και οι πλέον καλύτεροι «μαέστροι» της Ευρώπης, και ο Καλάθης μπορεί να τους ματσάρει ιδανικά. Στη συνέχεια, θα ήθελα να αναφέρω πόσο σημαντικός θα είναι για την έκβαση των αποτελεσμάτων ο Βινς Χάντερ. Μια ομάδα που χρησιμοποιεί τόσο πολλά screen, οδηγεί τον αντίπαλο σε αλλαγές, αλλαγές στις οποίες οι Κούζμιτς και Ραντούλιτσα θα εκτεθούν. Τα καλό footwork του Αμερικανού όμως, θα μπορούσε να λειτουργήσει αποτελεσματικά σε αυτές τις περιπτώσεις. Γι' αυτό ο Τζόρτζεβιτς θα πρέπει να του δώσει 15 με 20 λεπτά συμμετοχής ανά παιχνίδι.
Τέλος, ο Τζόρτζεβιτς πρέπει να αποδείξει ότι είναι έξυπνος προπονητής. Πολλές φορές έχει «κολλήματα», και άλλες βλέπει την ομάδα του να καταστρέφεται μένοντας άπραγος. Θα πρέπει να βρίσκεται συνεχώς σε εγρήγορση και να είναι έτοιμος να αλλάξει τα δεδομένα όταν το μομέντουμ δεν είναι με το μέρος της ομάδας του.
The battle of the Dark Horses
Αν έπρεπε να δώσω έναν τίτλο στη συγκεκριμένη σειρά, αυτός θα ήταν ο παραπάνω. Και αυτό γιατί πριν μερικούς μήνες κανείς δε περίμενε ότι αυτές οι δύο ομάδες θα διεκδικούσαν με αξιώσεις κάτι καλό στη φετινή Ευρωλίγκα. Ο μεν Παναθηναϊκός εξαιτίας των προβληματικών εμφανίσεών του, η δε Λαμποράλ εξαιτίας της έλλειψης εμπειρίας και ποιότητας στο ρόστερ της. Τα κλασσικά «δε πάμε πουθενά» για τους πρώτους και τα «ε, μωρέ Λαμποράλ είναι θα ξεφουσκώσει» για τους δεύτερους, έχουν εξαλειφθεί. Και για αυτό υπεύθυνες είναι και οι δύο ομάδες, οι οποίες είναι και επίσημα τα... «μαύρα άλογα» της φετινής διοργάνωσης, που ήρθαν από το πουθενά για να διεκδικήσουν ένα εισιτήριο για την ελίτ του Ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Και ένα σχόλιο...
Η σειρά αυτή για τον Παναθηναϊκό είναι μεγάλη «παγίδα». Μπορεί η φετινή διασταύρωση να είναι θεωρητικά πιο εύκολη από τις προηγούμενες των τελευταίων χρόνων, όμως η Λαμποράλ Κούτσα είναι μια ομάδα που πρεσβεύει το σύγχρονο μπάσκετ, το οποίο οι «πράσινοι» έχουν δυσκολευτεί να αντιμετωπίσουν στο παρελθόν. Το σίγουρο είναι ότι η ομάδα του Τζόρτζεβιτς έχει μεγαλύτερη εμπειρία και ποιότητα στο ρόστερ της από αυτή του Περάσοβιτς, γεγονός που σε αυτή την φάση μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο. Προβάδισμα πρόκρισης δε δίνω σε κανέναν. Για εμένα είναι 50-50...
Αν εξαιρέσουμε τον Παναθηναϊκό, η ομάδα που έχω παρακολουθήσει φέτος περισσότερο από κάθε άλλη στην Ευρώπη είναι η Βιτόρια. Και αυτό γιατί το μπάσκετ της είναι κάτι που θες να δεις παραπάνω από μία φορά. Όμορφο στο μάτι του θεατή, αλλά ταυτόχρονα και αποτελεσματικό, μετά από αρκετά χρόνια για τους Βάσκους. Από τη στιγμή λοιπόν που ο «εξάστερος» διασταυρώθηκε με την Λαμποράλ στη φάση των «8», δε νομίζω ότι υπήρχε ιδανικότερη ομάδα το παιχνίδι της οποίας θα μπορούσα να αναλύσω. Σας παραθέτω λοιπόν το scouting report της Λαμποράλ Κούτσα, καθώς και μερικές προτάσεις μου για το πώς θα ήταν καλύτερο να προσεγγίσει τη σειρά ο Παναθηναϊκός.
Δυνατά σημεία
Offense
H φετινή επίθεση της Λαμποράλ είναι εξαιρετική. Δεν είναι και εύκολο να βλέπεις μια Ισπανική ομάδα να γίνεται τόσο efficient όσο είναι φέτος οι Βάσκοι. Έχουν μεγάλη ποικιλία στο επιθετικό τους ρεπερτόριο, και αυτό συμβαίνει γιατί στο ρόστερ τους υπάρχουν παίκτες που ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του σύγχρονου μπάσκετ.
Τρίποντα/ pick 'en roll/ post up game/ fast breaks/ ball movement & spacing/ on & off ball screens
Πρόκειται για ομάδα με αρκετούς καλούς σουτέρ, αν και κανένας δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κλασσικός «εκτελεστής». Ο Κοζέρ είναι ίσως ο πιο επικίνδυνος, όμως μάλλον θα χάσει τη σειρά εξαιτίας τραυματισμού. Από εκεί και πέρα, υπάρχουν και οι Μπλάζιτς, Άνταμς, Τζέιμς, Τιλί, Κορμπάτσο, Μπέρτανς, και σπανιότερα ο Χάνγκα, που μπορούν να προσθέσουν σκορ από τα 6,75. Η εξαιρετική κυκλοφορία της μπάλας, καθώς και οι αποστάσεις που έχουν οι παίκτες μεταξύ τους (ball movement & spacing), δημιουργούν ευκαιρίες για ελεύθερα σουτ ή ντραίβ, ενώ τα on & off the ball screens είναι αυτά που ο Περάσοβιτς χρησιμοποιεί για να βρει πιο efficient επιθέσεις. Η Βιτόρια όμως, δε στηρίζεται αποκλειστικά στο outside scoring. Κάθε άλλο, το επιθετικό της παιχνίδι είναι διαμορφωμένο έτσι, ώστε να προσαρμόζεται σε κάθε συνθήκη. Παρότι δεν υπάρχει κλασσικός δημιουργός στο ρόστερ, παίζουν αρκετές φορές το pick 'en roll με τον Μπουρούση και τον Ντιόπ, ενώ όταν ο Έλληνας σέντερ βρίσκεται στο παρκέ, αυτομάτως υπάρχει και σκορ στο ζωγραφιστό. Ο 32χρονος πλέον διεθνής, είναι η πιο σίγουρη λύση στο σκοράρισμα για τον Περάσοβιτς, ο οποίος όταν δει πως η ομάδα του δυσκολεύεται να πετύχει πόντους, θα τον σημαδέψει στο πινακάκι του για να βρει επαφή με το αντίπαλο καλάθι. Παρά ταύτα, το γεγονός ότι οι Βάσκοι έχουν ένα τέτοιο low post weapon στη σύνθεσή τους, δε τους κάνει μονοδιάστατους επιθετικά. Πρώτα θα κυκλοφορήσουν τη μπάλα για να βρουν ελεύθερο σουτ ή διάδρομο για ντράιβ, και μετά θα περάσουν τη μπάλα στον ψηλό για παιχνίδι στο post. Ακόμα και στον αιφνιδιασμό, όπου η Λαμποράλ είναι εξαιρετική, ο Μπουρούσης θα μείνει πίσω και οι συμπαίκτες του θα ολοκληρώσουν την προσπάθειά τους προτού προλάβει να πάρει θέση στη ρακέτα. Με τον Τιλί στο παρκέ, stretchάρει την άμυνα και δημιουργούνται καταστάσεις ένας-ένας για τον Μπουρούση, τις οποίες δεν αφήνει ανεκμετάλλευτες. Συμπέρασμα; Ο Γιάννης Μπουρούσης είναι σημαντικότατος επιθετικά για την ομάδα του Περάσοβιτς, όμως δε στηρίζεται αποκλειστικά σε αυτόν.
Ριμπάουντ/ αντιμετώπιση του pick 'en roll
Η Λαμποράλ είναι top 3 στην Ευρωλίγκα στο ριμπάουντ, γεγονός που αυτομάτως πρέπει να σημάνει συναγερμό στον Παναθηναϊκό. Μαζεύει 40 «σκουπίδια» ανά αγώνα, 11 εκ των οποίων είναι επιθετικά! Σκοράρει λοιπόν και με δεύτερες επιθέσεις πολύ συχνά, τις οποίες ο Τζόρτζεβιτς πρέπει να περιορίσει αρκετά αν θέλει να δει την ομάδα του να προκρίνεται στο Final Four. Ο Μπουρούσης κατεβάζει 9 ριμπάουντ μ.ο, αριθμό που τον καθιστά κορυφαίο ριμπάουντερ στην Ευρώπη, όμως καλή δουλειά στο συγκεκριμένο κομμάτι κάνουν και οι Ντιοπ, Πλάνινιτς, καθώς και οι περιφερειακοί παίκτες των Βάσκων! Το ριμπάουντ θέλει ομαδική δουλειά. Όλοι κάνουν box out, όλοι πηδάνε, για να μη δώσουν δικαίωμα στον αντίπαλο για second chance points. Αυτό πράττει και η Λαμποράλ, η οποία έχει την ευχέρεια να διαθέτει παίκτες όπως ο Χάνγκα και ο Μπλάζιτς, που αν και περιφερειακοί, μαζεύουν παρέα 8 «σκουπίδια» ανά αγώνα. Βασικό μέλημα του Παναθηναϊκού επομένως, είναι να ελέγξει τη μάχη των ριμπάουντ.
Στο pick 'en roll τώρα, οι «πράσινοι» μπορεί να τα βρουν σκούρα στην εκτέλεσή του. Οι ψηλοί της Λαμποράλ, κάνουν γρήγορες περιστροφές και αποκόπτουν τη δυνατότητα πάσας στο ζωγραφιστό μετά από screen. Ο Μπουρούσης δεν έχει τα ιδανικά πλάγια βήματα για να σταματήσει το pick 'en roll, όμως χρησιμοποιεί έξυπνα τα χέρια του, ενώ οι Ντιόπ, Πλάνινιτς, έχουν πολύ καλό footwork και κάνουν καλή δουλειά στις αλλαγές.
Νοοτροπία νικητή/ καλή δεύτερη ύλη
Η Βιτόρια δε μας είχε συνηθίσει σε επιτυχίες μακριά από τα Ισπανικά σύνορα τα τελευταία χρόνια, όμως με την πρόσληψη του Περάσοβιτς, αυτό αποτελεί παρελθόν. Ο Κροάτης έχει περάσει τη νοοτροπία του νικητή σε άπειρους παίκτες και διαχειρίζεται υποδειγματικά το ρόστερ του. Το «βάθος» που έχει στον πάγκο της επίσης η Λαμποράλ, είναι καλό. Όχι τρομακτικό, αλλά καλό second unit, με παίκτες που παίζουν παραπάνω από το κασέ τους (Μπλάζιτς, Ντιόπ, Πλάνινιτς, Τζέιμς, Κορμπάτσο).
Αδυναμίες
Όπως κάθε ομάδα, έτσι και η Βιτόρια έχει αδυναμίες. Μερικές από αυτές είναι χτυπητές και πρέπει να τις εκμεταλλευτεί ο Παναθηναϊκός.
Άμυνα στο ζωγραφιστό/ άμυνα στη weak side/ ομαδική άμυνα/ transition defense
Παρότι διαθέτει μερικούς καλούς αμυντικούς (Χάνγκα, Μπλάζιτς, Ντιοπ), συνολικά η άμυνα της Λαμποράλ είναι πολύ κακή. Στο ζωγραφιστό, δεν υπάρχει κάποιος κλασσικός rim protector, ενώ αν ο Ραντούλιτσα καταφέρει να φθείρει με φάουλ τον Μπουρούση, οι υπόλοιποι ψηλοί του Περάσοβιτς δε θα έχουν τύχη απέναντί του. Παράλληλα, η man to man με help defense που χρησιμοποιεί, αφήνει συνεχώς ελεύθερο παίκτη στην weak side, την οποία πρέπει να ψάξει ο Παναθηναϊκός για ελεύθερα σουτ. Σαν ομάδα, δε παρουσιάζει συνοχή στα αμυντικά της καθήκοντα, αλλά κερδίζει πολλά παιχνίδια στα όποια το σκορ ξεφεύγει σε επίπεδα πάνω από 80 πόντους. Αν και επιτίθεται εξαιρετικά στο transition, δεν έχει γρήγορες επιστροφές στην transition defense. Αυτό συμβαίνει κυρίως εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο προσεγγίζει τα παιχνίδια ο Περάσοβιτς. Θέλει η ομάδα του να έχει δεύτερες ευκαιρίες για σκορ, γι' αυτό και κάνει το λεγόμενο «crash the offensive glass», με την ομάδα του να ψάχνει συνεχώς το επιθετικό ριμπάουντ, κάτι που αφήνει την transition defense με έναν ή δύο παίκτες, αφού οι υπόλοιποι μένουν πίσω, στη ρακέτα του αντιπάλου.
Έλλειψη οργανωτή/ εμπειρίας
Η Λαμποράλ έχει βρει δύο καλούς σκόρερ στα πρόσωπα των άσων της, Τζέιμς και Άνταμς. Αμφότεροι όμως, δε δημιουργούν τόσο καλά στην επίθεση. Δεν έχουν υψηλό μπασκετικό IQ, ενώ αν τους πιέσεις θα κάνουν εύκολα το λάθος. Κακοί decision makers, και ο Παναθηναϊκός θα έχει την ευκαιρία με τον Καλάθη να τους πιέσει και να δυσκολέψει την κυκλοφορία της μπάλας. Πρέπει πάνω τους να γίνονται δυνατά hedge out, κατά τα οποία βραχυκυκλώνουν και οδηγούνται στο λάθος. Παράλληλα, οι παίκτες της Βιτόρια δεν έχουν καμία εμπειρία από τέτοια φάση μεγάλης διοργάνωσης. Ο Μπουρούσης είναι ο ηγέτης της ομάδας και θα πρέπει να κρατήσει την ομάδα του συγκεντρωμένη στα δύσκολα σημεία που θα έρθουν. Ο Παναθηναϊκός αντιθέτως, έχει το know how.
Άλλα σημαντικά στοιχεία που θα δούμε στη σειρά
Ένα σημαντικό στοιχείο της σειράς, θα είναι ο ρυθμός που θα επιβάλλεται στα παιχνίδια της. Η Λαμποράλ, αρέσκεται στο να παίζει γρήγορα. Το ίδιο επιχειρεί να κάνει και ο Παναθηναϊκός μερικές φορές, όμως το pace της Ελληνικής ομάδας δε συγκρίνεται με αυτό των Ισπανών. Η χρησιμοποίηση του zone press της Βιτόρια, αποβλέπει σε λάθος του αντιπάλου στο κατέβασμα της μπάλας. Παράλληλα όμως, αυτομάτως δίνονται ευκαιρίες για early offense στον επιτιθέμενο, με την αταξία που βρίσκεται η αντίπαλη άμυνα. Το ερώτημα που προκύπτει εδώ είναι ένα: Θα πάει ο Παναθηναϊκός σε αυτές τις περιπτώσεις σε γρήγορη επίθεση, κάτι που αυτομάτως θα κάνει το ρυθμό του αγώνα πιο γρήγορο, ή θα προσαρμοστεί σε 5 vs 5 επιθέσεις, θυσιάζοντας μερικά δευτερόλεπτα από το ρολόι; Γνώμη μου είναι ότι οι «πράσινοι» πρέπει να τρέξουν μόνο στον αιφνιδιασμό πάντως. Με υπομονή στην επίθεση θα έχουμε πιο χαμηλό σκορ και ευκαιρίες για το «break».
Το επόμενο σημαντικό στοιχείο της σειράς είναι ίσως παραπάνω από σημαντικό. Ποιος ματσάρει τον Μπουρούση; Ο Ραντούλιτσα που μπορεί να τον φθείρει με φάουλ, αλλά αμυντικά θα έχει δύσκολη δουλειά, ή ο Κούζμιτς που μπορεί να προστατέψει το καλάθι του Παναθηναϊκού και να τον περιορίσει στο post, όμως επιθετικά δε θα έχει τύχη; Μήπως ο Χάντερ, ο οποίος θα βοηθήσει στις αλλαγές στα screen, θα δημιουργήσει προβλήματα στον Έλληνα ψηλό με την κινητικότητά του, αλλά θα έχει πρόβλημα στην άμυνα στο post; Μεγάλο ερώτημα. Πολλά πάντως θα κριθούν από τη μάχη των ψηλών.
Τι πρέπει να κάνει ο Παναθηναϊκός για να κερδίσει τη σειρά
Ο Παναθηναϊκός είναι ποιοτικότερη ομάδα από την Λαμποράλ και καλείται να το αποδείξει με μειονέκτημα έδρας. Ωστόσο, οι Βάσκοι υπερέχουν σε συγκεκριμένους τομείς του παιχνιδιού, και μπορούν να δημιουργήσουν σοβαρά προβλήματα στο τριφύλλι. Αρχικά έχουμε το ριμπάουντ, όπου με τον Ραντούλιτσα στο παρκέ υπάρχει θέμα. Μετά έχουμε την κυκλοφορία της μπάλας για ελεύθερα τρίποντα, όπου ο Παναθηναϊκός δεν κάνει καλά close out και το πληρώνει συχνά. Ο Σάλε πρέπει να διορθώσει αυτά τα θέματα άμεσα για να μην έχουμε παρατράγουδα.
Αυτό που πρέπει να κάνει σε όλα τα παιχνίδια πάντως ο Παναθηναϊκός, είναι να πιέσει τους χειριστές της μπάλας. Είπαμε, οι Άνταμς, Τζέιμς δεν είναι και οι πλέον καλύτεροι «μαέστροι» της Ευρώπης, και ο Καλάθης μπορεί να τους ματσάρει ιδανικά. Στη συνέχεια, θα ήθελα να αναφέρω πόσο σημαντικός θα είναι για την έκβαση των αποτελεσμάτων ο Βινς Χάντερ. Μια ομάδα που χρησιμοποιεί τόσο πολλά screen, οδηγεί τον αντίπαλο σε αλλαγές, αλλαγές στις οποίες οι Κούζμιτς και Ραντούλιτσα θα εκτεθούν. Τα καλό footwork του Αμερικανού όμως, θα μπορούσε να λειτουργήσει αποτελεσματικά σε αυτές τις περιπτώσεις. Γι' αυτό ο Τζόρτζεβιτς θα πρέπει να του δώσει 15 με 20 λεπτά συμμετοχής ανά παιχνίδι.
Τέλος, ο Τζόρτζεβιτς πρέπει να αποδείξει ότι είναι έξυπνος προπονητής. Πολλές φορές έχει «κολλήματα», και άλλες βλέπει την ομάδα του να καταστρέφεται μένοντας άπραγος. Θα πρέπει να βρίσκεται συνεχώς σε εγρήγορση και να είναι έτοιμος να αλλάξει τα δεδομένα όταν το μομέντουμ δεν είναι με το μέρος της ομάδας του.
The battle of the Dark Horses
Αν έπρεπε να δώσω έναν τίτλο στη συγκεκριμένη σειρά, αυτός θα ήταν ο παραπάνω. Και αυτό γιατί πριν μερικούς μήνες κανείς δε περίμενε ότι αυτές οι δύο ομάδες θα διεκδικούσαν με αξιώσεις κάτι καλό στη φετινή Ευρωλίγκα. Ο μεν Παναθηναϊκός εξαιτίας των προβληματικών εμφανίσεών του, η δε Λαμποράλ εξαιτίας της έλλειψης εμπειρίας και ποιότητας στο ρόστερ της. Τα κλασσικά «δε πάμε πουθενά» για τους πρώτους και τα «ε, μωρέ Λαμποράλ είναι θα ξεφουσκώσει» για τους δεύτερους, έχουν εξαλειφθεί. Και για αυτό υπεύθυνες είναι και οι δύο ομάδες, οι οποίες είναι και επίσημα τα... «μαύρα άλογα» της φετινής διοργάνωσης, που ήρθαν από το πουθενά για να διεκδικήσουν ένα εισιτήριο για την ελίτ του Ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Και ένα σχόλιο...
Η σειρά αυτή για τον Παναθηναϊκό είναι μεγάλη «παγίδα». Μπορεί η φετινή διασταύρωση να είναι θεωρητικά πιο εύκολη από τις προηγούμενες των τελευταίων χρόνων, όμως η Λαμποράλ Κούτσα είναι μια ομάδα που πρεσβεύει το σύγχρονο μπάσκετ, το οποίο οι «πράσινοι» έχουν δυσκολευτεί να αντιμετωπίσουν στο παρελθόν. Το σίγουρο είναι ότι η ομάδα του Τζόρτζεβιτς έχει μεγαλύτερη εμπειρία και ποιότητα στο ρόστερ της από αυτή του Περάσοβιτς, γεγονός που σε αυτή την φάση μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο. Προβάδισμα πρόκρισης δε δίνω σε κανέναν. Για εμένα είναι 50-50...
