''D'' is for defense, ''B'' is for ball movement
Ο ''Εξάστερος'', αφού πρώτα κατάφερε να ηρεμήσει από τη σπουδαία νίκη του Παναθηναϊκού επί της Φενερμπαχτσέ, αναλύει όσα είδαμε στο χτεσινό μεγάλο ματς στο ΟΑΚΑ.
Η επίθεση κερδίζει παιχνίδια, η άμυνα κερδίζει τίτλους είπε κάποτε ο Ζοτς, όσο ακόμα βρισκόταν στην Ελλάδα. Τί, θέλετε να το αναλύσω περαιτέρω; Δε νομίζω ότι χρειάζεται, εμπιστευτείτε τον κόουτς. Αν όλοι όμως συμφωνούμε με το νόημα αυτής της φράσης, τότε είναι αυτονόητο ότι η χτεσινή εμφάνιση του Παναθηναϊκού μπορεί να τον στείλει σε μια πόλη που αρχίζει από ''Βε'' και τελειώνει σε ''Λίνο''. ΑΝ φυσικά η αγωνιστική του πορεία έχει συνέχεια. Καλή η σημερινή εισαγωγή, ελπιδοφόρα ίσως μετά από αρκετό καιρό, ας περάσουμε όμως και στο ''ζουμί'' του σημερινού άρθρου, που δεν είναι άλλο από την ανάλυση του αγώνα Παναθηναϊκός-Φενερμπαχτσέ.
Ομάδα με αγωνιστική ταυτότητα
Η περσινή δήλωση του πρώην προπονητή των ''πρασίνων'', Αργύρη Πεδουλάκη, ότι ο Παναθηναϊκός έχει χάσει την ταυτότητά του και προσπαθεί να παίξει γρήγορο μπάσκετ κατά τα Ισπανικά πρότυπα, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα την άμυνα η οποία του έχει δώσει τίτλους, είναι πέρα για πέρα εύστοχη. Για την ακρίβεια είναι από τις πιο σωστές απόψεις που έχουν ειπωθεί για το ''τις πταίει'' της μετά Ομπράντοβιτς εποχής. Ο εξάστερος λοιπόν δεν έπαιξε άμυνα πέρσι, δε φαινόταν να το κάνει με συνέπεια ούτε και φέτος, μέχρι που ''γέμισε'' την περιφέρειά του. Η αλήθεια είναι ότι δε χρειάζεσαι ταλέντο για να παίξεις άμυνα. Αρκούν τα φρέσκα και γρήγορα πόδια. Και ο Παναθηναϊκός τα απέκτησε, πρωτίστως με τον Μαρκίζ Χέινς και δευτερευόντως με τον Έλιοτ Γουίλιαμς. Οι ''πράσινοι'' έπαιξαν τρομερή περιφερειακή άμυνα απέναντι σε μια ομάδα όπως η Φενέρ που ξέρει να κυκλοφορεί καλά τη μπάλα και να εκτελεί από μακριά, με αποτέλεσμα οι Τούρκοι να μη βρουν τα σουτ που χρειάζονταν για την εύρεση ρυθμού, ούτε και ευνοϊκές συνθήκες για παιχνίδι ένας-ένας. Οι αλληλοκαλύψεις ήταν τρομερές, με τον Τζόρτζεβιτς να χρησιμοποιεί για 35 λεπτά σχήματα με τρεις κοντούς. Έτσι, οι αντιδράσεις στην περιφερειακή άμυνα ήταν κάτι παραπάνω από γρήγορες, μετατρέποντας τα περισσότερα σουτ της Φενερμπαχτσέ σε contested, κάτι που την ανάγκασε να ακουμπάει μονίμως τη μπάλα στο ζωγραφιστό. Εκεί τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα, με τον Ούντο και τον Βέσελι να ''κατεβάζουν'' πολλά ριμπάουντ, αλλά να πετυχαίνουν και παρέα 31 πόντους, επιβεβαιώνοντας τα προβλήματα του Παναθηναϊκού στην άμυνα στο inside game. Το ισορροπημένο παιχνίδι των Τούρκων όμως δεν εμφανίστηκε ποτέ στο κλειστό του ΟΑΚΑ, και το τριφύλλι τους κράτησε στους 71 πόντους, 15 κάτω από το μέσο όρο τους στη διοργάνωση. Ακόμα να εντυπωσιαστείτε;
Ball movement/ Spacing
Θυμάστε στην αρχή της χρονιάς που λέγαμε ότι το παιχνίδι του Παναθηναϊκού επιθετικά είναι μονοδιάστατο και η μπάλα ''κολλάει'' στα χέρια του, χωρίς να την κυκλοφορεί; Ε λοιπόν αυτά ξεχάστε τα. Ο Πάβλοβιτς βλέπει τον εαυτό του να βρίσκεται εκτός ροτέισον (και ομάδας), ο Γιάνκοβιτς βλέπει ότι όσο δεν αξιοποιεί τον χρόνο που του δίνεται δε θα βρίσκεται για πολλή ώρα στο παρκέ, και κάπως έτσι τα σχήματα με τρεις κοντούς έρχονται στο προσκήνιο. Το λάθος της περασμένης χρονιάς με τον Διαμαντίδη στο ''1'' φαίνεται να διορθώνεται, αφού πλέον τον πλαισιώνουν παίκτες που έχουν τη δυνατότητα να κατεβάσουν μπάλα και να του την πασάρουν στο αντίπαλο μισό του γηπέδου. Καλάθης, Διαμαντίδης, Χέινς, Γουίλιαμς, Φελντέιν, έβγαλαν μαζί τις θέσεις 1-3 και τα πήγαν περίφημα! Η μπάλα πήγαινε δεξιά και αριστερά, οι αποστάσεις μεταξύ των παικτών ήταν καλές, και οι προοπτικές στην επίθεση για τον Παναθηναϊκό είναι μεγάλες. Χαρακτηριστικές και οι 17 ασίστ (καλός αριθμός), έναντι 12 της Φενερμπαχτσέ, για το τριφύλλι. Ο ''Σάλε'' έχει 6 ball handlers, με ικανότητα να δημιουργήσουν, στη διάθεσή του και καλείται να τους διαχειριστεί με τον τρόπο που το έπραξε χτες. Α, και να μη το ξεχάσω. Ο Γουίλιαμς είναι η νέα έκδοση του Σόνι Γουίμς. Κρατήστε το...
Οι νεοφερμένοι
Έχουμε χίλιους και δύο λόγους να δίνουμε συγχαρητήρια για την χτεσινή νίκη στον Σάσα Τζόρτζεβιτς, όμως ο μεγαλύτερος λόγος δεν είναι άλλος από την ένταξη των νέων παιδιών του Παναθηναϊκού στο κλίμα της ομάδας. Γιατί δεν έμοιαζε με εύκολη υπόθεση να βοηθήσουν από το πρώτο τους ματς στην Ευρωλίγκα οι Χέινς και Γουίλιαμς; Γιατί πολύ απλά ο πρώτος ερχόταν από μια ομάδα όπως η Σάσαρι, που δεν είναι πειθαρχημένη στην άμυνα και ο ίδιος αντιδρούσε αλλιώς σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού, και ο δεύτερος ερχόταν από τη D-League, όπου δίδασκε την κλασσική, αμερικάνικη άμυνα με τα... μάτια! Αμφότεροι όμως φαίνεται να γνωρίζουν που βρίσκονται. Για τον Γουίλιαμς, η άμυνα δε φάνηκε σαν αγγαρεία. Έτρεξε στην περιφέρεια, κάλυψε, χρησιμοποίησε τα χέρια του, προσπάθησε και στο ριμπάουντ. Για τον δε Χέινς, η άμυνα φάνηκε να είναι προτεραιότητα για αυτόν, μαρκάροντας είτε τον Ντίξον σε on ball defense όποτε ο Καλάθης βρισκόταν στον πάγκο, είτε κάποιον άλλο περιφερειακό σε off ball defense. Και στις δύο περιπτώσεις τα πήγε θαυμάσια, χρησιμοποιώντας τα πολύ γρήγορα πόδια του. Χαρακτηριστικό στοιχείο είναι ότι πήρε και μόλις ένα σουτ, και αυτό ενώ το ημίχρονο τελείωνε και κάποιος έπρεπε να ξεφορτωθεί τη μπάλα. Γι' αυτό λοιπόν ένα μπράβο στον ''Σάλε'' για το ''ψήσιμο'' στους Αμερικανούς. *
*Μια ένσταση. Γιατί βρε παιδιά (Χέινς, Γουίλιαμς) δοκιμάζετε μακρινά δίποντα; Δεν υπάρχει χειρότερο σουτ στο μπάσκετ. Προτιμώ να σουτάρεις μαρκαρισμένος από τα 8 μέτρα. Αλήθεια...
Σάλε-Ζοτς σημειώσατε... άσσο!
Κάποτε είχαν τη σχέση κόουτς-παίκτη, τώρα όμως φοράνε αμφότεροι κοστούμια και κάθονται στην άκρη δύο πολύ ακριβών πάγκων. Ο παλιός είναι αλλιώς, αλλά και ο νέος είναι ωραίος, και στην προκειμένη περίπτωση είναι πολύ ωραίος. Υποδειγματική διαχείριση από τον Τζόρτζεβιτς, ο οποίος πήγε το ματς ακριβώς εκεί που συνέφερε την ομάδα του και έκανε ένα ροτέισον για... φίλημα. Κερδίζει πόντους και χαμένο έδαφος για τον Παναθηναϊκό με τη δουλειά του τις τελευταίες εβδομάδες, όμως το χτεσινό ήταν ρεσιτάλ κοουτσαρίσματος! Είδε τί τον πλήγωσε στο πρώτο ματς της Κων/Πολης και παρουσιάστηκε πιο διαβασμένος από ποτέ, έτοιμος για το 20! Δεν άφησε σε καμία περίπτωση τη Φενέρ να βρει ρυθμό από τα μακρινά σουτ, έκανε την ομάδα του physical, παίζοντας περιφερειακή άμυνα στο όριο του φάουλ, με γρήγορους παίκτες, ικανούς να αλληλοκαλύψουν, εξ΄ ου και τα σχήματα με τους τρεις κοντούς. Αυτό έλεγε άλλωστε στους παίκτες του στα αποδυτήρια. ''Take the rebounds, be physical''. Το πρώτο μπορεί να μην έγινε, τη δεύτερη εντολή όμως οι παίκτες του την εκτέλεσαν άψογα! Θέλετε και ένα στατιστικό; Ο Καλάθης έπαιξε λιγότερο από κάθε άλλη φορά στην φετινή Ευρωλίγκα για τον Παναθηναϊκό, μόλις 24 λεπτά!
Για να κερδίσεις τη Φενερμπαχτσέ δε πρέπει να κάνεις καλό παιχνίδι. Πρέπει να κάνεις τέλειο. Και ακριβώς αυτό έκανε ο Παναθηναϊκός, σπάζοντας το αήττητο των Τούρκων και φωνάζοντας ένα βροντερό παρόν όσον αφορά όχι μόνο την πρώτη τετράδα, αλλά και το πλεονέκτημα έδρας. Ο δρόμος για τους ''8'' όμως είναι μακρύς και δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, άρα θα πρέπει να συνεχίσει με τον ίδιο ρυθμό, εαν θέλει το κάτι παραπάνω. Για την ώρα πάντως, ο ουρανός έχει καθαρίσει, και τα σύννεφα δε κάνουν την εμφάνισή τους.
Η επίθεση κερδίζει παιχνίδια, η άμυνα κερδίζει τίτλους είπε κάποτε ο Ζοτς, όσο ακόμα βρισκόταν στην Ελλάδα. Τί, θέλετε να το αναλύσω περαιτέρω; Δε νομίζω ότι χρειάζεται, εμπιστευτείτε τον κόουτς. Αν όλοι όμως συμφωνούμε με το νόημα αυτής της φράσης, τότε είναι αυτονόητο ότι η χτεσινή εμφάνιση του Παναθηναϊκού μπορεί να τον στείλει σε μια πόλη που αρχίζει από ''Βε'' και τελειώνει σε ''Λίνο''. ΑΝ φυσικά η αγωνιστική του πορεία έχει συνέχεια. Καλή η σημερινή εισαγωγή, ελπιδοφόρα ίσως μετά από αρκετό καιρό, ας περάσουμε όμως και στο ''ζουμί'' του σημερινού άρθρου, που δεν είναι άλλο από την ανάλυση του αγώνα Παναθηναϊκός-Φενερμπαχτσέ.
Ομάδα με αγωνιστική ταυτότητα
Η περσινή δήλωση του πρώην προπονητή των ''πρασίνων'', Αργύρη Πεδουλάκη, ότι ο Παναθηναϊκός έχει χάσει την ταυτότητά του και προσπαθεί να παίξει γρήγορο μπάσκετ κατά τα Ισπανικά πρότυπα, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα την άμυνα η οποία του έχει δώσει τίτλους, είναι πέρα για πέρα εύστοχη. Για την ακρίβεια είναι από τις πιο σωστές απόψεις που έχουν ειπωθεί για το ''τις πταίει'' της μετά Ομπράντοβιτς εποχής. Ο εξάστερος λοιπόν δεν έπαιξε άμυνα πέρσι, δε φαινόταν να το κάνει με συνέπεια ούτε και φέτος, μέχρι που ''γέμισε'' την περιφέρειά του. Η αλήθεια είναι ότι δε χρειάζεσαι ταλέντο για να παίξεις άμυνα. Αρκούν τα φρέσκα και γρήγορα πόδια. Και ο Παναθηναϊκός τα απέκτησε, πρωτίστως με τον Μαρκίζ Χέινς και δευτερευόντως με τον Έλιοτ Γουίλιαμς. Οι ''πράσινοι'' έπαιξαν τρομερή περιφερειακή άμυνα απέναντι σε μια ομάδα όπως η Φενέρ που ξέρει να κυκλοφορεί καλά τη μπάλα και να εκτελεί από μακριά, με αποτέλεσμα οι Τούρκοι να μη βρουν τα σουτ που χρειάζονταν για την εύρεση ρυθμού, ούτε και ευνοϊκές συνθήκες για παιχνίδι ένας-ένας. Οι αλληλοκαλύψεις ήταν τρομερές, με τον Τζόρτζεβιτς να χρησιμοποιεί για 35 λεπτά σχήματα με τρεις κοντούς. Έτσι, οι αντιδράσεις στην περιφερειακή άμυνα ήταν κάτι παραπάνω από γρήγορες, μετατρέποντας τα περισσότερα σουτ της Φενερμπαχτσέ σε contested, κάτι που την ανάγκασε να ακουμπάει μονίμως τη μπάλα στο ζωγραφιστό. Εκεί τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα, με τον Ούντο και τον Βέσελι να ''κατεβάζουν'' πολλά ριμπάουντ, αλλά να πετυχαίνουν και παρέα 31 πόντους, επιβεβαιώνοντας τα προβλήματα του Παναθηναϊκού στην άμυνα στο inside game. Το ισορροπημένο παιχνίδι των Τούρκων όμως δεν εμφανίστηκε ποτέ στο κλειστό του ΟΑΚΑ, και το τριφύλλι τους κράτησε στους 71 πόντους, 15 κάτω από το μέσο όρο τους στη διοργάνωση. Ακόμα να εντυπωσιαστείτε;
Ball movement/ Spacing
Θυμάστε στην αρχή της χρονιάς που λέγαμε ότι το παιχνίδι του Παναθηναϊκού επιθετικά είναι μονοδιάστατο και η μπάλα ''κολλάει'' στα χέρια του, χωρίς να την κυκλοφορεί; Ε λοιπόν αυτά ξεχάστε τα. Ο Πάβλοβιτς βλέπει τον εαυτό του να βρίσκεται εκτός ροτέισον (και ομάδας), ο Γιάνκοβιτς βλέπει ότι όσο δεν αξιοποιεί τον χρόνο που του δίνεται δε θα βρίσκεται για πολλή ώρα στο παρκέ, και κάπως έτσι τα σχήματα με τρεις κοντούς έρχονται στο προσκήνιο. Το λάθος της περασμένης χρονιάς με τον Διαμαντίδη στο ''1'' φαίνεται να διορθώνεται, αφού πλέον τον πλαισιώνουν παίκτες που έχουν τη δυνατότητα να κατεβάσουν μπάλα και να του την πασάρουν στο αντίπαλο μισό του γηπέδου. Καλάθης, Διαμαντίδης, Χέινς, Γουίλιαμς, Φελντέιν, έβγαλαν μαζί τις θέσεις 1-3 και τα πήγαν περίφημα! Η μπάλα πήγαινε δεξιά και αριστερά, οι αποστάσεις μεταξύ των παικτών ήταν καλές, και οι προοπτικές στην επίθεση για τον Παναθηναϊκό είναι μεγάλες. Χαρακτηριστικές και οι 17 ασίστ (καλός αριθμός), έναντι 12 της Φενερμπαχτσέ, για το τριφύλλι. Ο ''Σάλε'' έχει 6 ball handlers, με ικανότητα να δημιουργήσουν, στη διάθεσή του και καλείται να τους διαχειριστεί με τον τρόπο που το έπραξε χτες. Α, και να μη το ξεχάσω. Ο Γουίλιαμς είναι η νέα έκδοση του Σόνι Γουίμς. Κρατήστε το...
Οι νεοφερμένοι
Έχουμε χίλιους και δύο λόγους να δίνουμε συγχαρητήρια για την χτεσινή νίκη στον Σάσα Τζόρτζεβιτς, όμως ο μεγαλύτερος λόγος δεν είναι άλλος από την ένταξη των νέων παιδιών του Παναθηναϊκού στο κλίμα της ομάδας. Γιατί δεν έμοιαζε με εύκολη υπόθεση να βοηθήσουν από το πρώτο τους ματς στην Ευρωλίγκα οι Χέινς και Γουίλιαμς; Γιατί πολύ απλά ο πρώτος ερχόταν από μια ομάδα όπως η Σάσαρι, που δεν είναι πειθαρχημένη στην άμυνα και ο ίδιος αντιδρούσε αλλιώς σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού, και ο δεύτερος ερχόταν από τη D-League, όπου δίδασκε την κλασσική, αμερικάνικη άμυνα με τα... μάτια! Αμφότεροι όμως φαίνεται να γνωρίζουν που βρίσκονται. Για τον Γουίλιαμς, η άμυνα δε φάνηκε σαν αγγαρεία. Έτρεξε στην περιφέρεια, κάλυψε, χρησιμοποίησε τα χέρια του, προσπάθησε και στο ριμπάουντ. Για τον δε Χέινς, η άμυνα φάνηκε να είναι προτεραιότητα για αυτόν, μαρκάροντας είτε τον Ντίξον σε on ball defense όποτε ο Καλάθης βρισκόταν στον πάγκο, είτε κάποιον άλλο περιφερειακό σε off ball defense. Και στις δύο περιπτώσεις τα πήγε θαυμάσια, χρησιμοποιώντας τα πολύ γρήγορα πόδια του. Χαρακτηριστικό στοιχείο είναι ότι πήρε και μόλις ένα σουτ, και αυτό ενώ το ημίχρονο τελείωνε και κάποιος έπρεπε να ξεφορτωθεί τη μπάλα. Γι' αυτό λοιπόν ένα μπράβο στον ''Σάλε'' για το ''ψήσιμο'' στους Αμερικανούς. *
*Μια ένσταση. Γιατί βρε παιδιά (Χέινς, Γουίλιαμς) δοκιμάζετε μακρινά δίποντα; Δεν υπάρχει χειρότερο σουτ στο μπάσκετ. Προτιμώ να σουτάρεις μαρκαρισμένος από τα 8 μέτρα. Αλήθεια...
Σάλε-Ζοτς σημειώσατε... άσσο!
Κάποτε είχαν τη σχέση κόουτς-παίκτη, τώρα όμως φοράνε αμφότεροι κοστούμια και κάθονται στην άκρη δύο πολύ ακριβών πάγκων. Ο παλιός είναι αλλιώς, αλλά και ο νέος είναι ωραίος, και στην προκειμένη περίπτωση είναι πολύ ωραίος. Υποδειγματική διαχείριση από τον Τζόρτζεβιτς, ο οποίος πήγε το ματς ακριβώς εκεί που συνέφερε την ομάδα του και έκανε ένα ροτέισον για... φίλημα. Κερδίζει πόντους και χαμένο έδαφος για τον Παναθηναϊκό με τη δουλειά του τις τελευταίες εβδομάδες, όμως το χτεσινό ήταν ρεσιτάλ κοουτσαρίσματος! Είδε τί τον πλήγωσε στο πρώτο ματς της Κων/Πολης και παρουσιάστηκε πιο διαβασμένος από ποτέ, έτοιμος για το 20! Δεν άφησε σε καμία περίπτωση τη Φενέρ να βρει ρυθμό από τα μακρινά σουτ, έκανε την ομάδα του physical, παίζοντας περιφερειακή άμυνα στο όριο του φάουλ, με γρήγορους παίκτες, ικανούς να αλληλοκαλύψουν, εξ΄ ου και τα σχήματα με τους τρεις κοντούς. Αυτό έλεγε άλλωστε στους παίκτες του στα αποδυτήρια. ''Take the rebounds, be physical''. Το πρώτο μπορεί να μην έγινε, τη δεύτερη εντολή όμως οι παίκτες του την εκτέλεσαν άψογα! Θέλετε και ένα στατιστικό; Ο Καλάθης έπαιξε λιγότερο από κάθε άλλη φορά στην φετινή Ευρωλίγκα για τον Παναθηναϊκό, μόλις 24 λεπτά!
Για να κερδίσεις τη Φενερμπαχτσέ δε πρέπει να κάνεις καλό παιχνίδι. Πρέπει να κάνεις τέλειο. Και ακριβώς αυτό έκανε ο Παναθηναϊκός, σπάζοντας το αήττητο των Τούρκων και φωνάζοντας ένα βροντερό παρόν όσον αφορά όχι μόνο την πρώτη τετράδα, αλλά και το πλεονέκτημα έδρας. Ο δρόμος για τους ''8'' όμως είναι μακρύς και δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, άρα θα πρέπει να συνεχίσει με τον ίδιο ρυθμό, εαν θέλει το κάτι παραπάνω. Για την ώρα πάντως, ο ουρανός έχει καθαρίσει, και τα σύννεφα δε κάνουν την εμφάνισή τους.
