Ο στόχος του Παναθηναϊκού 2015-2016
O Emperor, αφού παρακολούθησε ως ένα πρώτο δείγμα τα 10 ματς του Παναθηναϊκού στη Regular Season της Euroleague θέτει το στόχο για τη φετινή χρονιά. Και όχι, αυτός δεν είναι το κλισέ «Final 4». Είναι κάτι πιο άμεσο.
Την μετά-Ομπράντοβιτς εποχή (επίτηδες τον έβαλα φωτό, και όχι μόνο για το σημερινό παιχνίδι) το μεγάλο πρόβλημα της ομάδας μας είναι οι εκτός έδρας εμφανίσεις. Χάσαμε το λεγόμενο μέταλλο.
Ο πρώτος στόχος του Παναθηναϊκού λοιπόν είναι να το ξανασφυριλατήσει. Μετά τη μεγάλη απογοήτευση με τη Ζιελόνα Γκόρα, πήραμε δυο αντρίκεια διπλά με... διπλό σκοπό (πρόκριση αρχικά στην Τουρκία και τρίτη θέση οπότε στον θεωρητικά πιο εύκολο όμιλο του Top-16 στη Λιθουανία).
Έτσι πρέπει να συνεχίσουμε λοιπόν και στην επόμενη φάση. ΔΙΠΛΑ. Για να γίνουμε ξανά μεγάλο φόβητρο. Όπως ήταν η Μπαρτσελόνα τις 8 φορές (προφανώς δε μετράω το 5ο παιχνίδι της σειράς του '13...) στο ΟΑΚΑ, με τον αέρα του φαβορί και πήρε τα ματς εύκολα. Επειδή μεγάλο ρόλο παίζει και η ψυχολογία.
Και αυτά τα διπλά είναι που θα εξυπηρετήσουν τον βασικό φετινό στόχο.
Ένα στόχο που για πρώτη φορά μετά από τρία χρόνια είναι ρεαλιστικός.
Πάμε για το πλεονέκτημα έδρας.
Τα έφερε έτσι ο μπασκετικός θεός στην τελευταία χρονιά του... γιου του. Από τον όμιλο οι μόνες ομάδες που θα διεκδικήσουν την πρόκριση είναι οι εξής: Φενέρμπαχτσε, Παναθηναϊκός, Αναντολού Εφές, Λοκομοτίβ Κουμπάν και Μάλαγα.
Έχοντας ως δεδομένο ότι απαγορεύεται να κάνουμε άλλη γκέλα και να χάσουμε από οποιονδήποτε στο ΟΑΚΑ, το πλεονέκτημα θα κριθεί στα παιχνίδια μακριά από αυτό.
Χρειαζόμαστε λοιπόν διπλά στις θεωρητικά πιο αδύναμες ομάδες του ομίλου και... βλέπουμε. Φέτος, δυστυχώς η ευτυχώς, για πρώτη φορά δεν μπορεί να προσδιοριστεί το ταβάνι της ομάδας.
Σημαντικό: Τελευταία αγωνιστική παίζουμε με την Εφές στη Τουρκία. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα το πλεονέκτημα να κριθεί εκεί...
Για το σημερινό ματς. Θα είναι το πρώτο στην έδρα ενός από τα (δύο ως τώρα...) ακλόνητα φαβορί για Final 4 φέτος. Να μην το φοβηθούμε. Δε θα μετρήσει τόσο το αποτέλεσμα, αλλά η εικόνα μας.
Εάν τύχει και έρθει αυτό το διπλό, θα είναι το μεγαλύτερο από το 73-74 επί της Ρεάλ στο Top-16 την μετά-Ομπράντοβιτς εποχή. Και μακάρι να είναι η αρχή για μεγάλα πράγματα...
Άμυνα, συγκέντρωση, λίγα λάθη, ορθές επιθέσεις. Προς θεού, άμυνα στο τέλος όταν χρειαστεί, όχι όπως με τη Ζαλγκίρις και τον Παοκ... Λεπτομέρεια που θα παίξει ρόλο επίσης είναι να μείνουμε ανεπηρέαστοι από τα εμετικά σφυρίγματα (όπως έγινε την τελευταία αγωνιστική στο Κάουνας) ή όπως στη σφαγή της σεζόν 2013-2014 εκεί μέσα.
Κλείνοντας:
Ο Τζόρτζεβιτς δείχνει να θέλει να αφήσει έργο πίσω του, πριν πάει στο ΝΒΑ (αυτός έχει δηλώσει πως είναι ο στόχος του).
Αυτό που πρέπει να κάνει λοιπόν είναι να μεγαλώσει ξανά την ομάδα, να φτιάξει το μέταλλο, να συνεχίσει το έργο που άφησε πίσω του ο... μέντοράς του.
Και τι καλύτερος τρόπος υπάρχει από μια... breakout season?
Να είναι όλοι υγιείς, να παίξουμε ωραίο μπάσκετ και να πάρουμε το πλεονέκτημα έδρας. Μετά μιλάμε και για Final 4 και για παραπέρα...
H Regular Season μας έδωσε διάφορα στοιχεία για τη νέα ομάδα που χτίζει ο Τζόρτζεβιτς. Είχαμε ένα πραγματικά άσχημο ματς (Πολωνία), μία γκέλα (Λοκομοτίβ μέσα), μία ήττα εντός προγράμματος (Μπαρτσελόνα έξω) αλλά και μία μεγάλη εμφάνιση (Μπαρτσελόνα μέσα). Ακόμα, δύο σημαντικά «διπλά», σε Τουρκία και Λιθουανία.
Την μετά-Ομπράντοβιτς εποχή (επίτηδες τον έβαλα φωτό, και όχι μόνο για το σημερινό παιχνίδι) το μεγάλο πρόβλημα της ομάδας μας είναι οι εκτός έδρας εμφανίσεις. Χάσαμε το λεγόμενο μέταλλο.
Ο πρώτος στόχος του Παναθηναϊκού λοιπόν είναι να το ξανασφυριλατήσει. Μετά τη μεγάλη απογοήτευση με τη Ζιελόνα Γκόρα, πήραμε δυο αντρίκεια διπλά με... διπλό σκοπό (πρόκριση αρχικά στην Τουρκία και τρίτη θέση οπότε στον θεωρητικά πιο εύκολο όμιλο του Top-16 στη Λιθουανία).
Έτσι πρέπει να συνεχίσουμε λοιπόν και στην επόμενη φάση. ΔΙΠΛΑ. Για να γίνουμε ξανά μεγάλο φόβητρο. Όπως ήταν η Μπαρτσελόνα τις 8 φορές (προφανώς δε μετράω το 5ο παιχνίδι της σειράς του '13...) στο ΟΑΚΑ, με τον αέρα του φαβορί και πήρε τα ματς εύκολα. Επειδή μεγάλο ρόλο παίζει και η ψυχολογία.
Και αυτά τα διπλά είναι που θα εξυπηρετήσουν τον βασικό φετινό στόχο.
Ένα στόχο που για πρώτη φορά μετά από τρία χρόνια είναι ρεαλιστικός.
Πάμε για το πλεονέκτημα έδρας.
Τα έφερε έτσι ο μπασκετικός θεός στην τελευταία χρονιά του... γιου του. Από τον όμιλο οι μόνες ομάδες που θα διεκδικήσουν την πρόκριση είναι οι εξής: Φενέρμπαχτσε, Παναθηναϊκός, Αναντολού Εφές, Λοκομοτίβ Κουμπάν και Μάλαγα.
Έχοντας ως δεδομένο ότι απαγορεύεται να κάνουμε άλλη γκέλα και να χάσουμε από οποιονδήποτε στο ΟΑΚΑ, το πλεονέκτημα θα κριθεί στα παιχνίδια μακριά από αυτό.
Χρειαζόμαστε λοιπόν διπλά στις θεωρητικά πιο αδύναμες ομάδες του ομίλου και... βλέπουμε. Φέτος, δυστυχώς η ευτυχώς, για πρώτη φορά δεν μπορεί να προσδιοριστεί το ταβάνι της ομάδας.
Σημαντικό: Τελευταία αγωνιστική παίζουμε με την Εφές στη Τουρκία. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα το πλεονέκτημα να κριθεί εκεί...
Για το σημερινό ματς. Θα είναι το πρώτο στην έδρα ενός από τα (δύο ως τώρα...) ακλόνητα φαβορί για Final 4 φέτος. Να μην το φοβηθούμε. Δε θα μετρήσει τόσο το αποτέλεσμα, αλλά η εικόνα μας.
Εάν τύχει και έρθει αυτό το διπλό, θα είναι το μεγαλύτερο από το 73-74 επί της Ρεάλ στο Top-16 την μετά-Ομπράντοβιτς εποχή. Και μακάρι να είναι η αρχή για μεγάλα πράγματα...
Άμυνα, συγκέντρωση, λίγα λάθη, ορθές επιθέσεις. Προς θεού, άμυνα στο τέλος όταν χρειαστεί, όχι όπως με τη Ζαλγκίρις και τον Παοκ... Λεπτομέρεια που θα παίξει ρόλο επίσης είναι να μείνουμε ανεπηρέαστοι από τα εμετικά σφυρίγματα (όπως έγινε την τελευταία αγωνιστική στο Κάουνας) ή όπως στη σφαγή της σεζόν 2013-2014 εκεί μέσα.
Κλείνοντας:
Ο Τζόρτζεβιτς δείχνει να θέλει να αφήσει έργο πίσω του, πριν πάει στο ΝΒΑ (αυτός έχει δηλώσει πως είναι ο στόχος του).
Αυτό που πρέπει να κάνει λοιπόν είναι να μεγαλώσει ξανά την ομάδα, να φτιάξει το μέταλλο, να συνεχίσει το έργο που άφησε πίσω του ο... μέντοράς του.
Και τι καλύτερος τρόπος υπάρχει από μια... breakout season?
Να είναι όλοι υγιείς, να παίξουμε ωραίο μπάσκετ και να πάρουμε το πλεονέκτημα έδρας. Μετά μιλάμε και για Final 4 και για παραπέρα...
