Το στοίχημα της χρονιάς: Όγκνιεν Κούζμιτς
Σύμφωνα και με τις δηλώσεις των παικτών, ο Παναθηναϊκός φέτος έχει βάλει τον πήχη ψηλά κι ο στόχος είναι το Βερολίνο. Ποιος θα είναι όμως το «βαρόμετρο» στην προσπάθεια αυτή; Ο «Emperor» αναλύει...
Γνωρίζουμε περίπου ποια στοιχεία πρέπει να δώσει ο Δομινικανός σούτινγκ γκαρντ, καθώς και ότι η συγκεκριμένη θέση καλύπτεται σχετικά εύκολα απ'τους υπόλοιπους περιφερειακούς του τριφυλλιού. Για παράδειγμα, σε περίπτωση που δεν «πιάσει», μπορεί να «μετακομίζει» κάλλιστα ο Πάβλοβιτς στο «2», ή και να πάρει λίγο περισσότερο χρόνο απ'το προγραμματισμένο για την φετινή σαιζόν, ο «Μεγάλος», εν τη απουσία του Νίκου Παππά. Βεβαίως, πολλοί θα επέλεγαν τον δοκιμασμένο -με επιτυχία- πέρσι και πρόθυμο να φορέσει την πράσινη φανέλα, Ματ Τζάνινγκ (φημολογείται έντονα πως είχε υπάρξει και συμφωνία), όμως αυτό είναι μια άλλη ιστορία...
Στην θέση «5» όμως υπάρχει πιο περιορισμένος χώρος για «αλχημείες» ή απλές αλλαγές, οπότε τα δεδομένα για τον Κούζμιτς είναι διαφορετικά.
Ο Σέρβος «γίγαντας» είναι ένας παίκτης τον οποίον προσωπικά έχω παρακολουθήσει βλέποντας ολόκληρους αγώνες, κυρίως την σαιζόν 2013-14 -αν και είχε περιορισμένο ρόλο- στο ρόστερ των Warriors, παρά πέρσι που η ομάδα απ'την Bay Area τον «υποβίβασε» στην D-League, μετά από 15 συμμετοχές.
Όπως είναι φυσικό, η αξία του δεν μπορεί να κριθεί απ'τους αριθμούς του ούτε την μια, ούτε την άλλη χρονιά (0.8 + 1.3 πόντους, 1.9 + 1.1 ριμπάουντ, 0.3 + 0.4 κοψίματα στο ΝΒΑ / 8.1 + 13.4 πόντους, 12 + 12.25 ριμπάουντ, 1.6 + 2 κοψίματα στην D-League).
Αν κάποιος θέλει να τον κρίνει στα ευρωπαϊκά δεδομένα, οι αριθμοί του στην Μάλαγα την σαιζόν 2012-13 μας παρέχουν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για την απόδοσή του (6.9 πόντους, 5.5 ριμπάουντ, 0.7 κοψίματα),
Στο παρόν άρθρο θα αναλύσουμε τα στοιχεία του σαν παίκτης, και το τι θα προσφέρει στο παιχνίδι του τριφυλλιού.
Αρχικά, αυτό που προβληματίζει πολλούς είναι πώς από το ψάξιμο αθλητικού ψηλού, καταλήξαμε σε «δεινόσαυρο». Ο Άλεξ Τάιους θα ήταν πιθανότατα η καλύτερη επιλογή για την θέση, αλλά η υπόθεση «χάλασε» λόγω οικονομικής διαφοράς, αλλά και λόγω Μίσκο. Η περίπτωση του Στεφάν Λάσμε, που αποτελούσε την δεύτερη επιλογή, εξελίχτηκε σε ένα μικρό «σήριαλ» με τις δύο πλευρές να μην καταφέρνουν τελικά να καταλήξουν σε συμφωνία, ενώ κακώς δεν ασχοληθήκαμε με τον Χέντριξ που υπέγραψε στην Μάλαγα.
Αμυντικά, η σίγουρη για τον «Σάλε» επιλογή είναι ένας κλασικός rim protector. Κλείνοντας σωστά τον χώρο, είτε των περιφερειακών, είτε των αντίπαλων ψηλών με τα μακριά χέρια και το ύψος που διαθέτει, βασίζεται πιο πολύ στο positioning, παρά στο άλμα, ενώ έχει και ικανοποιητικό timing. Το στοιχείο που θα προσθέσει στην Euroleague είναι η άμυνα κοντά στο καλάθι (στην Α1 θα κάνει το ίδιο και ο Παπαγιάννης).
Στην επίθεση, το παιχνίδι του βασίζεται στο post-up και τελειώνει τις φάσεις είτε με baby hook, με καρπό, είτε διαγράφοντας ημικυκλική κίνηση με το χέρι του. Χρησιμοποιεί συχνά το ταμπλό. Πέρσι, πρόσθεσε στο ρεπερτόριό του και την face-up επίθεση: γυρνάει πρόσωπο στο αντίπαλο «πεντάρι», περίπου 3 μέτρα από το καλάθι, και με release της μπάλας αρκετά πάνω απ'το κεφάλι κάνει ένα σουτ που πολύ δύσκολα κόβεται. Το ερώτημα είναι πόσο καλό θα είναι το ποσοστό ευστοχίας του στο υψηλότερο επίπεδο.
Μπορεί επίσης να τελειώσει τα pick and roll που θα του προσφέρουν κυρίως ο «αγήρατος» Αρχηγός και ο Καλάθης. Το μεγάλο προσόν του είναι η ταχύτητά που έχει, καθώς είναι δυσανάλογη με τα 2.13 του. Σε άμυνα κι επίθεση, αυτό είναι άλλο ένα στοιχείο που προσφέρει στην «πράσινη» front-line και δεν το έχει το «τανκ», Μίροσλαβ Ραντούλιτσα.
Γενικότερα, στο «5» φέτος έχουμε 213+213+217 εκατοστά. «Jurrasic» ΠΑΟ λοιπόν, και η επιτυχία του θα καθορίσει τα όρια των δυνατοτήτων μας.
Υ.Γ. 1: Η ομάδα θα κριθεί από τον Ιανουάριο και μετά.
Υ.Γ. 2: Τελείωσαν (;) οι μεταγραφές ή πάμε και για παίκτη από την «χρυσή» Εθνική; Ίδωμεν...
Πολλοί ίσως περιμένατε πως η τελευταία μας μεταγραφή, ο «μαχητής της ζωής», Τζέιμς Φελντέιν, θα ήταν το όνομα δίπλα απ'την στήλη του άρθρου, αλλά η κατάσταση δεν είναι ακριβώς έτσι για τους εξής λόγους:
Γνωρίζουμε περίπου ποια στοιχεία πρέπει να δώσει ο Δομινικανός σούτινγκ γκαρντ, καθώς και ότι η συγκεκριμένη θέση καλύπτεται σχετικά εύκολα απ'τους υπόλοιπους περιφερειακούς του τριφυλλιού. Για παράδειγμα, σε περίπτωση που δεν «πιάσει», μπορεί να «μετακομίζει» κάλλιστα ο Πάβλοβιτς στο «2», ή και να πάρει λίγο περισσότερο χρόνο απ'το προγραμματισμένο για την φετινή σαιζόν, ο «Μεγάλος», εν τη απουσία του Νίκου Παππά. Βεβαίως, πολλοί θα επέλεγαν τον δοκιμασμένο -με επιτυχία- πέρσι και πρόθυμο να φορέσει την πράσινη φανέλα, Ματ Τζάνινγκ (φημολογείται έντονα πως είχε υπάρξει και συμφωνία), όμως αυτό είναι μια άλλη ιστορία...
Στην θέση «5» όμως υπάρχει πιο περιορισμένος χώρος για «αλχημείες» ή απλές αλλαγές, οπότε τα δεδομένα για τον Κούζμιτς είναι διαφορετικά.
Ο Σέρβος «γίγαντας» είναι ένας παίκτης τον οποίον προσωπικά έχω παρακολουθήσει βλέποντας ολόκληρους αγώνες, κυρίως την σαιζόν 2013-14 -αν και είχε περιορισμένο ρόλο- στο ρόστερ των Warriors, παρά πέρσι που η ομάδα απ'την Bay Area τον «υποβίβασε» στην D-League, μετά από 15 συμμετοχές.
Όπως είναι φυσικό, η αξία του δεν μπορεί να κριθεί απ'τους αριθμούς του ούτε την μια, ούτε την άλλη χρονιά (0.8 + 1.3 πόντους, 1.9 + 1.1 ριμπάουντ, 0.3 + 0.4 κοψίματα στο ΝΒΑ / 8.1 + 13.4 πόντους, 12 + 12.25 ριμπάουντ, 1.6 + 2 κοψίματα στην D-League).
Αν κάποιος θέλει να τον κρίνει στα ευρωπαϊκά δεδομένα, οι αριθμοί του στην Μάλαγα την σαιζόν 2012-13 μας παρέχουν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για την απόδοσή του (6.9 πόντους, 5.5 ριμπάουντ, 0.7 κοψίματα),
Στο παρόν άρθρο θα αναλύσουμε τα στοιχεία του σαν παίκτης, και το τι θα προσφέρει στο παιχνίδι του τριφυλλιού.
Αρχικά, αυτό που προβληματίζει πολλούς είναι πώς από το ψάξιμο αθλητικού ψηλού, καταλήξαμε σε «δεινόσαυρο». Ο Άλεξ Τάιους θα ήταν πιθανότατα η καλύτερη επιλογή για την θέση, αλλά η υπόθεση «χάλασε» λόγω οικονομικής διαφοράς, αλλά και λόγω Μίσκο. Η περίπτωση του Στεφάν Λάσμε, που αποτελούσε την δεύτερη επιλογή, εξελίχτηκε σε ένα μικρό «σήριαλ» με τις δύο πλευρές να μην καταφέρνουν τελικά να καταλήξουν σε συμφωνία, ενώ κακώς δεν ασχοληθήκαμε με τον Χέντριξ που υπέγραψε στην Μάλαγα.
Αμυντικά, η σίγουρη για τον «Σάλε» επιλογή είναι ένας κλασικός rim protector. Κλείνοντας σωστά τον χώρο, είτε των περιφερειακών, είτε των αντίπαλων ψηλών με τα μακριά χέρια και το ύψος που διαθέτει, βασίζεται πιο πολύ στο positioning, παρά στο άλμα, ενώ έχει και ικανοποιητικό timing. Το στοιχείο που θα προσθέσει στην Euroleague είναι η άμυνα κοντά στο καλάθι (στην Α1 θα κάνει το ίδιο και ο Παπαγιάννης).
Στην επίθεση, το παιχνίδι του βασίζεται στο post-up και τελειώνει τις φάσεις είτε με baby hook, με καρπό, είτε διαγράφοντας ημικυκλική κίνηση με το χέρι του. Χρησιμοποιεί συχνά το ταμπλό. Πέρσι, πρόσθεσε στο ρεπερτόριό του και την face-up επίθεση: γυρνάει πρόσωπο στο αντίπαλο «πεντάρι», περίπου 3 μέτρα από το καλάθι, και με release της μπάλας αρκετά πάνω απ'το κεφάλι κάνει ένα σουτ που πολύ δύσκολα κόβεται. Το ερώτημα είναι πόσο καλό θα είναι το ποσοστό ευστοχίας του στο υψηλότερο επίπεδο.
Μπορεί επίσης να τελειώσει τα pick and roll που θα του προσφέρουν κυρίως ο «αγήρατος» Αρχηγός και ο Καλάθης. Το μεγάλο προσόν του είναι η ταχύτητά που έχει, καθώς είναι δυσανάλογη με τα 2.13 του. Σε άμυνα κι επίθεση, αυτό είναι άλλο ένα στοιχείο που προσφέρει στην «πράσινη» front-line και δεν το έχει το «τανκ», Μίροσλαβ Ραντούλιτσα.
Γενικότερα, στο «5» φέτος έχουμε 213+213+217 εκατοστά. «Jurrasic» ΠΑΟ λοιπόν, και η επιτυχία του θα καθορίσει τα όρια των δυνατοτήτων μας.
Υ.Γ. 1: Η ομάδα θα κριθεί από τον Ιανουάριο και μετά.
Υ.Γ. 2: Τελείωσαν (;) οι μεταγραφές ή πάμε και για παίκτη από την «χρυσή» Εθνική; Ίδωμεν...
