Προσοχή: «χτυπάει»... από παντού!
Ο Δ. Κ. αναλύει τα μεγάλα ατού της ΤΣΣΚΑ Μόσχας, τα οποία βρίσκονται τόσο στο παρκέ, όσο και στον πάγκο και εξηγεί τι πρέπει να κάνει ο Παναθηναϊκός για να εξαντλήσει τις πιθανότητες πρόκρισης που έχει.
Ας μην κοροϊδευόμαστε. Μπορεί ο στόχος της ομάδας να ήταν να φτάσει στους «16», αλλά ποιος φίλαθλος της κορυφαίας ομάδας στην Ευρώπη μπορεί να συμβιβαστεί με αυτό; Ποιος μπορεί να συμβιβαστεί με μια πρόκριση στα play-offs, η οποία κατά κύριο λόγο οφείλεται στην νίκη της Μακάμπι στο Βερολίνο; Ποιος μπορεί να συμβιβαστεί με έναν άδοξο αποκλεισμό, ακόμα και αν αντίπαλος είναι η πανίσχυρη ΤΣΣΚΑ;
Ο Παναθηναϊκός μπορεί να παίξει στα ίσια την ρωσική ομάδα, τουλάχιστον στα εντός έδρας παιχνίδια. Είναι γεγονός ότι αν κρίνουμε από τις φετινές εκτός έδρας εμφανίσεις της ομάδας, δεν είναι εύκολο να είμαστε αισιόδοξοι για τους δύο (ή ίσως και τρεις) που θα δώσει κόντρα στην πιο φορμαρισμένη και σοβαρή ομάδα της φετινής διοργάνωσης.
Θα εξηγήσω τι μπορεί να κάνει η ομάδα για να εξαντλήσει όσες πιθανότητες πρόκρισης έχει, αλλά προτιμώ να ξεκινήσω με την ανάλυση των ατού της ΤΣΣΚΑ.
Ο μεγάλος κίνδυνος για την ομάδα του Ντούσκο Ιβάνοβιτς είναι ο ίδιος που δεν μπορούσε πέρσι να σταματήσει το «τριφύλλι» και μιλάω φυσικά για το περίφημο πικ-εν-ρολ ανάμεσα σε Τεόντοσιτς και Κάουν. Ο Σέρβος βρίσκει με... κλειστά μάτια τον γίγαντα σέντερ, δίνοντάς του πάρε-βάλε καλάθια ή εκμεταλλεύεται το σκριν για να «χτυπήσει» με σουτ τριών πόντων.
Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με τον Νάντο ντε Κολό, καθώς ο πρώην γκαρντ των Σαν Αντόνιο Σπερς είναι κι αυτός ικανός δημιουργός και, παρόλο που δεν φημίζεται για το φονικό του σουτ, δεν μπορείς να τον αφήσεις εντελώς αμαρκάριστο για να εκτελέσει. Επίσης, ο Γάλλος είναι αρκετά εγκεφαλικός παίκτης, εξαιρετικά ικανός στο διάβασμα της αντίπαλης άμυνας.
Τεράστια προσοχή πρέπει να δοθεί και στον μεγάλο σταρ της ΤΣΣΚΑ, που δεν είναι άλλος από τον Σόνι Ουίμς (ποντάρω ότι θα τον μαρκάρει ο Παππάς αν παίζει στο «2», ή ο Γιάνκοβιτς αν παίζει στο «3»). Ο Αμερικανός είναι τρομερός στο ένας εναντίον ενός, μπορεί να σκοράρει από μακριά, από μέση απόσταση ή να πάει σε ντράιβ, όλα με την ίδια άνεση. Ακόμα και στην κακή του μέρα, είναι ικανός να βάλει τα μεγάλα σουτ και να δημιουργήσει τεράστια προβλήματα, όπως έκανε πέρσι στο 4ο παιχνίδι της σειράς στο ΟΑΚΑ, όπου παρά την μεγάλη αστοχία του, γύρισε ουσιαστικά μόνος του το παιχνίδι.
Μην ξεχνάμε τον πολύπειρο Αντρέι Κιριλένκο. Ο μεγάλος Ρώσος μπασκετμπολίστας που έκανε καριέρα στο ΝΒΑ με την φανέλα των Γιούτα Τζαζ (κυρίως), παρόλο που διανύει την -μάλλον- τελευταία σεζόν της σπουδαίας καριέρας του, παραμένει ένας μεγάλος κίνδυνος, καθώς είναι μετρ του ριμπάουντ, κυριαρχεί πάνω από το καλάθι και τα μπλοκ-άουτ θα πρέπει να δουλεύουν «ρολόι» για να αποφευχθούν οι πόντοι δεύτεροι ευκαιρίας, κάτι που βεβαίως δεν αφορά μόνο τον Κιριλένκο.
Τέλος, υπάρχει ο Κάιλς Χάινς, ο πιο κοντός σέντερ στην Ευρώπη, ο οποίος, όμως, φημίζεται για την ψυχή που βγάζει στο παιχνίδι του, δεν φοβάται να τα βάλει με 2 ή 3 ή και 4 ψηλότερους αντιπάλους και ενίοτε σκοράρει από μέση απόσταση. Οπότε είναι πολύ σημαντικό το προσωπικό μαρκάρισμα πάνω στον Αμερικανό σέντερ.
Ένα ακόμα ατού της ΤΣΣΚΑ δεν θα μπορούσε από το να αποτελεί και ο Δημήτρης Ιτούδης. Ο Έλληνας τεχνικός είναι ένας από τους καλύτερους στην Ευρώπη και η προσωπική του... μάχη με τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς, θα έχει το ίδιο ενδιαφέρον με αυτή των παικτών στον αγωνιστικό χώρο.
Εννοείται ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε σημαντικούς παίκτες όπως ο Αντρέι Βοροντσέβιτς, ο Ντιμίτρις Νίκολς, ο αρχηγός της ομάδας, Βίκτορ Χριάπα, ο Τζάκσον, ο Μαρκοϊσβίλι και οι υπόλοιποι, απλώς θεώρησα πιο σωστό να αναφέρω τους παίκτες που θεωρώ τους καλύτερους αυτής της ομάδας (ο Χριάπα προέρχεται από τραυματισμούς). Αν κάποιος αναρωτιέται που είναι ο Βιτάλ Φριτζόν, να θυμίσω ότι εδώ και μέρες ο φονικός σουτέρ της ΤΣΣΚΑ έχει υποστεί κάταγμα στο μεσαίο δάχτυλο του δεξιού χεριού και θα χάσει τα play-off.
Η απουσία του Έι Τζέι Σλότερ αποτελεί έναν ακόμα πονοκέφαλο για τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς, κάτι που δεν αφήνει περιθώρια στον Παναθηναϊκό και δίνει μόνο μια επιλογή στα εκτός έδρας παιχνίδια, δηλαδή η ομάδα να παίξει με τεράστια προσοχή και να μην χάσει ευκαιρία στην επίθεση. ΟΤΑΝ ΒΡΕΘΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΣΟΥΤ ΝΑ ΓΙΝΕΙ!
Σαφώς τα παιχνίδια στο ΟΑΚΑ θα πρέπει να αποτελούν ξεχωριστής σημασίας, γιατί μια εντός έδρας ήττα θα σημαίνει αυτόματα αποκλεισμός, αλλά για την ώρα πρέπει όλοι να έχουμε στο μυαλό μας τα δύο πρώτα ματς της σειράς, στα οποία πρέπει να γίνει όσο το δυνατόν πιο τακτικό ροτέισιον, προκειμένου να βρίσκονται συνεχώς ξεκούραστες -στο μέτρο του δυνατού- πεντάδες για το «τριφύλλι», να μη χαθούν τα αμυντικά ριμπάουντ και ταυτόχρονα να αξιοποιηθούν στην άλλη πλευρά του γηπέδου, δηλαδή να εκμεταλλευτεί ο Παναθηναϊκός το transition game.
Όμως, δεν λέω να πάει το παιχνίδι σε στυλ Run and Gun, δηλαδή οι δύο ομάδες να πηγαίνουν συνεχώς σε γρήγορες επιθέσεις, γιατί αυτό θα ευνοήσει την ΤΣΣΚΑ. Κι εδώ έρχεται η πρότασή μου περί συνεχούς ροτέισιον, γιατί οι «πράσινοι» θα πρέπει ταυτόχρονα να πετύχουν όσο το δυνατόν περισσότερους πόντους στο ανοιχτό γήπεδο και ταυτόχρονα να αποτρέψουν τους Ρώσους από το να κάνουν το ίδιο, κάτι που χρειάζεται μεγάλα αποθέματα ενέργεια, που μόνο με τακτικές αλλαγές μπορεί να επιτευχθεί.
Αυτή είναι η μεγάλη ευκαιρία για όλους να αποδείξουν πολλά. Εξαιρούνται οι Διαμαντίδης-Φώτσης, αλλά και ο Γκιστ που τόσα πολλά έχουν προσφέρει στον Παναθηναϊκό και είναι βέβαιο ότι όπου χρειαστεί θα είναι παρόντες, αλλά αναφέρομαι σε παίκτες που είτε έχουν αμφισβητηθεί (Νέλσον), είτε πρέπει να αποδείξουν ότι μπορούν να ανταπεξέλθουν σε μια δύσκολη σειρά αγώνων (Παππάς-Γιάνκοβιτς). Βεβαίως υπάρχουν και αυτοί που έχουν τα προσόντα, αλλά πρέπει να τα εκμεταλλευτούν χωρίς να υπερβάλλουν εαυτόν (Μπλουμς, Μαυροκεφαλίδης, Μπατίστα), με τον Μπλουμς ουσιαστικά να βρίσκεται στην κατηγορία του «παίκτη ειδικών καταστάσεων», ο οποίος με την απουσία των Μποχωρίδη-Σλότερ πρέπει να βρει μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής, να παίξει άμυνα και να βάλει τα σουτ που μπορεί.
Ερωτηματικό αποτελεί το πόσο και αν χρησιμοποιηθούν οι τρεις νεαροί που πήρε μαζί του ο Μαυροβούνιος τεχνικός (Χαραλαμπόπουλος, Λούντζης, Παπαγιάννης).
Υ.Γ. Πέρσι ο Παναθηναϊκός άγγιξε το break στη Μόσχα. Μπορεί να το κάνει και φέτος! Ποιος μπορεί άλλωστε να τον ξεγράψει;
Υ.Γ.1 Ήθελα να κάνω και μια αναφορά στο σχήμα με τους τρεις ψηλούς που είναι πιθανό να επιλέξει ο Ιβάνοβιτς, αλλά ομολογώ ότι δεν μπορώ να αναλύσω κάτι που έχουμε δει σε ελάχιστες περιπτώσεις.
Ας μην κοροϊδευόμαστε. Μπορεί ο στόχος της ομάδας να ήταν να φτάσει στους «16», αλλά ποιος φίλαθλος της κορυφαίας ομάδας στην Ευρώπη μπορεί να συμβιβαστεί με αυτό; Ποιος μπορεί να συμβιβαστεί με μια πρόκριση στα play-offs, η οποία κατά κύριο λόγο οφείλεται στην νίκη της Μακάμπι στο Βερολίνο; Ποιος μπορεί να συμβιβαστεί με έναν άδοξο αποκλεισμό, ακόμα και αν αντίπαλος είναι η πανίσχυρη ΤΣΣΚΑ;
Ο Παναθηναϊκός μπορεί να παίξει στα ίσια την ρωσική ομάδα, τουλάχιστον στα εντός έδρας παιχνίδια. Είναι γεγονός ότι αν κρίνουμε από τις φετινές εκτός έδρας εμφανίσεις της ομάδας, δεν είναι εύκολο να είμαστε αισιόδοξοι για τους δύο (ή ίσως και τρεις) που θα δώσει κόντρα στην πιο φορμαρισμένη και σοβαρή ομάδα της φετινής διοργάνωσης.
Θα εξηγήσω τι μπορεί να κάνει η ομάδα για να εξαντλήσει όσες πιθανότητες πρόκρισης έχει, αλλά προτιμώ να ξεκινήσω με την ανάλυση των ατού της ΤΣΣΚΑ.
Ο μεγάλος κίνδυνος για την ομάδα του Ντούσκο Ιβάνοβιτς είναι ο ίδιος που δεν μπορούσε πέρσι να σταματήσει το «τριφύλλι» και μιλάω φυσικά για το περίφημο πικ-εν-ρολ ανάμεσα σε Τεόντοσιτς και Κάουν. Ο Σέρβος βρίσκει με... κλειστά μάτια τον γίγαντα σέντερ, δίνοντάς του πάρε-βάλε καλάθια ή εκμεταλλεύεται το σκριν για να «χτυπήσει» με σουτ τριών πόντων.
Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με τον Νάντο ντε Κολό, καθώς ο πρώην γκαρντ των Σαν Αντόνιο Σπερς είναι κι αυτός ικανός δημιουργός και, παρόλο που δεν φημίζεται για το φονικό του σουτ, δεν μπορείς να τον αφήσεις εντελώς αμαρκάριστο για να εκτελέσει. Επίσης, ο Γάλλος είναι αρκετά εγκεφαλικός παίκτης, εξαιρετικά ικανός στο διάβασμα της αντίπαλης άμυνας.
Τεράστια προσοχή πρέπει να δοθεί και στον μεγάλο σταρ της ΤΣΣΚΑ, που δεν είναι άλλος από τον Σόνι Ουίμς (ποντάρω ότι θα τον μαρκάρει ο Παππάς αν παίζει στο «2», ή ο Γιάνκοβιτς αν παίζει στο «3»). Ο Αμερικανός είναι τρομερός στο ένας εναντίον ενός, μπορεί να σκοράρει από μακριά, από μέση απόσταση ή να πάει σε ντράιβ, όλα με την ίδια άνεση. Ακόμα και στην κακή του μέρα, είναι ικανός να βάλει τα μεγάλα σουτ και να δημιουργήσει τεράστια προβλήματα, όπως έκανε πέρσι στο 4ο παιχνίδι της σειράς στο ΟΑΚΑ, όπου παρά την μεγάλη αστοχία του, γύρισε ουσιαστικά μόνος του το παιχνίδι.
Μην ξεχνάμε τον πολύπειρο Αντρέι Κιριλένκο. Ο μεγάλος Ρώσος μπασκετμπολίστας που έκανε καριέρα στο ΝΒΑ με την φανέλα των Γιούτα Τζαζ (κυρίως), παρόλο που διανύει την -μάλλον- τελευταία σεζόν της σπουδαίας καριέρας του, παραμένει ένας μεγάλος κίνδυνος, καθώς είναι μετρ του ριμπάουντ, κυριαρχεί πάνω από το καλάθι και τα μπλοκ-άουτ θα πρέπει να δουλεύουν «ρολόι» για να αποφευχθούν οι πόντοι δεύτεροι ευκαιρίας, κάτι που βεβαίως δεν αφορά μόνο τον Κιριλένκο.
Τέλος, υπάρχει ο Κάιλς Χάινς, ο πιο κοντός σέντερ στην Ευρώπη, ο οποίος, όμως, φημίζεται για την ψυχή που βγάζει στο παιχνίδι του, δεν φοβάται να τα βάλει με 2 ή 3 ή και 4 ψηλότερους αντιπάλους και ενίοτε σκοράρει από μέση απόσταση. Οπότε είναι πολύ σημαντικό το προσωπικό μαρκάρισμα πάνω στον Αμερικανό σέντερ.
Ένα ακόμα ατού της ΤΣΣΚΑ δεν θα μπορούσε από το να αποτελεί και ο Δημήτρης Ιτούδης. Ο Έλληνας τεχνικός είναι ένας από τους καλύτερους στην Ευρώπη και η προσωπική του... μάχη με τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς, θα έχει το ίδιο ενδιαφέρον με αυτή των παικτών στον αγωνιστικό χώρο.
Εννοείται ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε σημαντικούς παίκτες όπως ο Αντρέι Βοροντσέβιτς, ο Ντιμίτρις Νίκολς, ο αρχηγός της ομάδας, Βίκτορ Χριάπα, ο Τζάκσον, ο Μαρκοϊσβίλι και οι υπόλοιποι, απλώς θεώρησα πιο σωστό να αναφέρω τους παίκτες που θεωρώ τους καλύτερους αυτής της ομάδας (ο Χριάπα προέρχεται από τραυματισμούς). Αν κάποιος αναρωτιέται που είναι ο Βιτάλ Φριτζόν, να θυμίσω ότι εδώ και μέρες ο φονικός σουτέρ της ΤΣΣΚΑ έχει υποστεί κάταγμα στο μεσαίο δάχτυλο του δεξιού χεριού και θα χάσει τα play-off.
Η απουσία του Έι Τζέι Σλότερ αποτελεί έναν ακόμα πονοκέφαλο για τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς, κάτι που δεν αφήνει περιθώρια στον Παναθηναϊκό και δίνει μόνο μια επιλογή στα εκτός έδρας παιχνίδια, δηλαδή η ομάδα να παίξει με τεράστια προσοχή και να μην χάσει ευκαιρία στην επίθεση. ΟΤΑΝ ΒΡΕΘΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΣΟΥΤ ΝΑ ΓΙΝΕΙ!
Σαφώς τα παιχνίδια στο ΟΑΚΑ θα πρέπει να αποτελούν ξεχωριστής σημασίας, γιατί μια εντός έδρας ήττα θα σημαίνει αυτόματα αποκλεισμός, αλλά για την ώρα πρέπει όλοι να έχουμε στο μυαλό μας τα δύο πρώτα ματς της σειράς, στα οποία πρέπει να γίνει όσο το δυνατόν πιο τακτικό ροτέισιον, προκειμένου να βρίσκονται συνεχώς ξεκούραστες -στο μέτρο του δυνατού- πεντάδες για το «τριφύλλι», να μη χαθούν τα αμυντικά ριμπάουντ και ταυτόχρονα να αξιοποιηθούν στην άλλη πλευρά του γηπέδου, δηλαδή να εκμεταλλευτεί ο Παναθηναϊκός το transition game.
Όμως, δεν λέω να πάει το παιχνίδι σε στυλ Run and Gun, δηλαδή οι δύο ομάδες να πηγαίνουν συνεχώς σε γρήγορες επιθέσεις, γιατί αυτό θα ευνοήσει την ΤΣΣΚΑ. Κι εδώ έρχεται η πρότασή μου περί συνεχούς ροτέισιον, γιατί οι «πράσινοι» θα πρέπει ταυτόχρονα να πετύχουν όσο το δυνατόν περισσότερους πόντους στο ανοιχτό γήπεδο και ταυτόχρονα να αποτρέψουν τους Ρώσους από το να κάνουν το ίδιο, κάτι που χρειάζεται μεγάλα αποθέματα ενέργεια, που μόνο με τακτικές αλλαγές μπορεί να επιτευχθεί.
Αυτή είναι η μεγάλη ευκαιρία για όλους να αποδείξουν πολλά. Εξαιρούνται οι Διαμαντίδης-Φώτσης, αλλά και ο Γκιστ που τόσα πολλά έχουν προσφέρει στον Παναθηναϊκό και είναι βέβαιο ότι όπου χρειαστεί θα είναι παρόντες, αλλά αναφέρομαι σε παίκτες που είτε έχουν αμφισβητηθεί (Νέλσον), είτε πρέπει να αποδείξουν ότι μπορούν να ανταπεξέλθουν σε μια δύσκολη σειρά αγώνων (Παππάς-Γιάνκοβιτς). Βεβαίως υπάρχουν και αυτοί που έχουν τα προσόντα, αλλά πρέπει να τα εκμεταλλευτούν χωρίς να υπερβάλλουν εαυτόν (Μπλουμς, Μαυροκεφαλίδης, Μπατίστα), με τον Μπλουμς ουσιαστικά να βρίσκεται στην κατηγορία του «παίκτη ειδικών καταστάσεων», ο οποίος με την απουσία των Μποχωρίδη-Σλότερ πρέπει να βρει μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής, να παίξει άμυνα και να βάλει τα σουτ που μπορεί.
Ερωτηματικό αποτελεί το πόσο και αν χρησιμοποιηθούν οι τρεις νεαροί που πήρε μαζί του ο Μαυροβούνιος τεχνικός (Χαραλαμπόπουλος, Λούντζης, Παπαγιάννης).
Υ.Γ. Πέρσι ο Παναθηναϊκός άγγιξε το break στη Μόσχα. Μπορεί να το κάνει και φέτος! Ποιος μπορεί άλλωστε να τον ξεγράψει;
Υ.Γ.1 Ήθελα να κάνω και μια αναφορά στο σχήμα με τους τρεις ψηλούς που είναι πιθανό να επιλέξει ο Ιβάνοβιτς, αλλά ομολογώ ότι δεν μπορώ να αναλύσω κάτι που έχουμε δει σε ελάχιστες περιπτώσεις.
