Αυτός είναι ο Ντούσκο και δεν αλλάζει
Ο "Εξάστερος" γράφει για τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς, έναν προπονητή από τον οποίον μπορείς να περιμένεις το καλύτερο και το χειρότερο.
Ο Παναθηναϊκός το καλοκαίρι έκανε μια επιλογή προπονητή που πίστευε ότι ήταν η πλησιέστερη στον Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς. Διάλεξε έναν «λοχία», από την παλιά Γιουγκοσλάβικη σχολή, την «μπασκετομάνα» του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Αυτό που ήθελε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος ήταν να γίνει «ελληνοποίηση». Μια κατάσταση κατά την οποία το τριφύλλι θα ρίσκαρε πολλά, ώστε να φτιάξει την ομάδα που σύντομα θα τα σαρώνει όλα ξανά, και βάσει βιογραφικού κανείς δε μπορεί να πει ότι ο Ιβάνοβιτς ήταν μια λανθασμένη επιλογή, μιας και αρέσκεται στο να δουλεύει με νεαρούς παίκτες και να τους αναδεικνύει. Τα έχει όμως καταφέρει μέχρι στιγμής ο 57χρονος;
Ας καθυστερήσουμε λίγο την απάντηση και ας αναλύσουμε το θέμα περαιτέρω. Ο Παναθηναϊκός από την αρχή της χρονιάς αντιμετωπίζει ένα συγκεκριμένο πρόβλημα στο «5» με την έλλειψη αθλητικού ψηλού που στο σύγχρονο μπάσκετ είναι παραπάνω από απαραίτητος και υπάρχει μίνιμουμ ένας σε κάθε ομάδα με μεγάλους στόχους και μη. Οι αριθμοί δε λένε ποτέ ψέματα, και ο Ιβάνοβιτς ως κλασικός Γιουγκοσλάβος προπονητής δε χρησιμοποιεί τέτοιου είδους παίκτες. Από την Κάχα Λαμποράλ έως τη Μπαρτσελόνα, κανένας τέτοιος παίκτης δεν προτιμήθηκε στα περίπου 20 χρόνια που κοουτσάρει. Εύκολα βγαίνει το συμπέρασμα ότι ο Γκανί Λαουάλ δεν έχει θέση στην ομάδα, όσο head coach αυτής είναι ο Μαυροβούνιος.
Ρίχνοντας μια ματιά στην πιο πρόσφατη ομάδα του Ιβάνοβιτς πριν τον Παναθηναϊκό, δηλαδή την Κάχα Λαμποράλ, βλέπουμε ότι δεν υπάρχει κάποιος αλτικός center. Την γραμμή των ψηλών συνθέτουν τα «μεγάλα» κορμιά των Τιμπόρ Πλάις και Μασιέ Λάμπε, παίκτες που έχουν παιχνίδι κοντά στο καλάθι και όχι πάνω από τη στεφάνη. Κανένας μπασκετμπολίστας τύπου Λάσμε δεν «επιβίωσε» με τον «λοχία» στο πάγκο. Δυστυχώς ή ευτυχώς, οι μέρες του Λαουάλ τελειώνουν.
Κλείνοντας θα έπρεπε να τονίσω το ευνόητο. Ο Γκανί Λαουάλ ήταν επιλογή του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, ο οποίος είδε το κενό που υπάρχει στη συγκεκριμένη θέση. Ο Νιγηριανός είναι ο ορισμός του αθλητή, με εξαιρετικά αθλητικά προσόντα, κάτι που τον κάνει να ταιριάζει «γάντι» στο παιχνίδι πικ'εν ρολ με τον Δημήτρη Διαμαντίδη. Ο Ιβάνοβιτς όμως, όπως κάθε προπονητής, έχει τη δική του φιλοσοφία, η οποία είναι να παίζει με ψηλούς όπως οι Μπατίστα και Μαυροκεφαλίδης, και αν ο Παναθηναϊκός θέλει να συνεχίσει με τον 57χρονο στο "τιμόνι" πρέπει να συμβιβαστεί με αυτό.
Η δική μου θέση πάνω στο θέμα είναι ότι αν πραγματικά οι «πράσινοι» εμπιστεύονται τον Μαυροβούνιο, πρέπει να συμβιβαστούν, αλλά αν θέλουν να στηριχτούν πάνω στον Λαουάλ ,τότε πρέπει να του δείξουν ότι αξίζει παραπάνω από 3:55 λεπτά μέσο όρο συμμετοχής στην Ευρωλίγκα, έστω και αν για να το καταφέρουν χρειαστεί να έρθει η απόλυση του προπονητή. Αυτή τη στιγμή όμως δεν υπάρχει ούτε ελληνοποίηση, ούτε Παναθηναϊκός. Δεν είμαι ο κατάλληλος να το κρίνω, όμως είναι «φως-φανάρι» ότι Λαουάλ-Ιβάνοβιτς δε μπορούν να συνυπάρξουν στην ίδια ομάδα.
Ας καθυστερήσουμε λίγο την απάντηση και ας αναλύσουμε το θέμα περαιτέρω. Ο Παναθηναϊκός από την αρχή της χρονιάς αντιμετωπίζει ένα συγκεκριμένο πρόβλημα στο «5» με την έλλειψη αθλητικού ψηλού που στο σύγχρονο μπάσκετ είναι παραπάνω από απαραίτητος και υπάρχει μίνιμουμ ένας σε κάθε ομάδα με μεγάλους στόχους και μη. Οι αριθμοί δε λένε ποτέ ψέματα, και ο Ιβάνοβιτς ως κλασικός Γιουγκοσλάβος προπονητής δε χρησιμοποιεί τέτοιου είδους παίκτες. Από την Κάχα Λαμποράλ έως τη Μπαρτσελόνα, κανένας τέτοιος παίκτης δεν προτιμήθηκε στα περίπου 20 χρόνια που κοουτσάρει. Εύκολα βγαίνει το συμπέρασμα ότι ο Γκανί Λαουάλ δεν έχει θέση στην ομάδα, όσο head coach αυτής είναι ο Μαυροβούνιος.
Ρίχνοντας μια ματιά στην πιο πρόσφατη ομάδα του Ιβάνοβιτς πριν τον Παναθηναϊκό, δηλαδή την Κάχα Λαμποράλ, βλέπουμε ότι δεν υπάρχει κάποιος αλτικός center. Την γραμμή των ψηλών συνθέτουν τα «μεγάλα» κορμιά των Τιμπόρ Πλάις και Μασιέ Λάμπε, παίκτες που έχουν παιχνίδι κοντά στο καλάθι και όχι πάνω από τη στεφάνη. Κανένας μπασκετμπολίστας τύπου Λάσμε δεν «επιβίωσε» με τον «λοχία» στο πάγκο. Δυστυχώς ή ευτυχώς, οι μέρες του Λαουάλ τελειώνουν.
Κλείνοντας θα έπρεπε να τονίσω το ευνόητο. Ο Γκανί Λαουάλ ήταν επιλογή του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, ο οποίος είδε το κενό που υπάρχει στη συγκεκριμένη θέση. Ο Νιγηριανός είναι ο ορισμός του αθλητή, με εξαιρετικά αθλητικά προσόντα, κάτι που τον κάνει να ταιριάζει «γάντι» στο παιχνίδι πικ'εν ρολ με τον Δημήτρη Διαμαντίδη. Ο Ιβάνοβιτς όμως, όπως κάθε προπονητής, έχει τη δική του φιλοσοφία, η οποία είναι να παίζει με ψηλούς όπως οι Μπατίστα και Μαυροκεφαλίδης, και αν ο Παναθηναϊκός θέλει να συνεχίσει με τον 57χρονο στο "τιμόνι" πρέπει να συμβιβαστεί με αυτό.
Η δική μου θέση πάνω στο θέμα είναι ότι αν πραγματικά οι «πράσινοι» εμπιστεύονται τον Μαυροβούνιο, πρέπει να συμβιβαστούν, αλλά αν θέλουν να στηριχτούν πάνω στον Λαουάλ ,τότε πρέπει να του δείξουν ότι αξίζει παραπάνω από 3:55 λεπτά μέσο όρο συμμετοχής στην Ευρωλίγκα, έστω και αν για να το καταφέρουν χρειαστεί να έρθει η απόλυση του προπονητή. Αυτή τη στιγμή όμως δεν υπάρχει ούτε ελληνοποίηση, ούτε Παναθηναϊκός. Δεν είμαι ο κατάλληλος να το κρίνω, όμως είναι «φως-φανάρι» ότι Λαουάλ-Ιβάνοβιτς δε μπορούν να συνυπάρξουν στην ίδια ομάδα.
