Το πιο όμορφο φινάλε
Ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το 34ο πρωτάθλημα στην ιστορία του και ο Δ. Κ. ήταν παρών στην φιέστα για άλλον ένα τίτλο.
Οι 3,5 ώρες που ήμουν στο πόδι για να πάρω τα εισιτήρια άξιζαν και με το παραπάνω, κάτι που κατάλαβα μόνο και μόνο που πήγα μέχρι το ΟΑΚΑ. Η ατμόσφαιρα ήταν πανηγυρική και εκτός του γηπέδου, ακόμα και 45 λεπτά πριν την έναρξή του.
Αυτή η ανατριχίλα που ένιωσα όταν μπήκα και άκουσα τους οργανωμένους να φωνάζουν ακόμα και χωρίς να έχουν βγει καν οι παίκτες για ζέσταμα, ήταν πρωτόγνωρη, αλλά ταυτόχρονα με γέμισε με ακόμα περισσότερη θετική ενέργεια.
Από εκεί και πέρα, τα γνωστά... Αποθέωση για τον Εξάστερο, αποδοκιμασίες για τον Οσφπ, όπως και υφίσταται.
Το παιχνίδι ξεκίνησε, με τον ενθουσιασμό να κυριαρχεί στην ατμόσφαιρα, ειδικά μετά από το "εκρηκτικό" πρώτο ημίχρονο της ομάδας, που σήκωσε όλο το γήπεδο στο πόδι, ειδικά μετά το απίθανο καλάθι και φάουλ του Ούκιτς. Δεν μπορώ να φανταστώ τι θα γινόταν αν ο Μπράμος ευστοχούσε στο fade-away σουτ που επιχείρησε.
Το... πάρτι για τον Σπανούλη είχε αρχίσει από νωρίς, αλλά τρομερή πλάκα ομολογώ ότι είχαν τα "ΟΟΟΟ... ΟΛΕ!" στα σουτ του κατά την διάρκειας της προθέρμανσης για το δεύτερο μέρος, όπως και στις βολές που εκτέλεσε στην γ' περίοδο.
Τα πράγματα κυλούσαν εξαιρετικά, αλλά η μείωση του σκορ στο -6 έφερε έναν μικρό εκνευρισμό. Η ομάδα, όμως, ανέκαμψε γρήγορα και τέλειωσε το ματς, σηκώνοντας και πάλι όρθιους 18.000 "πράσινους" οπαδούς!
Τα όσα ζήσαμε βέβαια δεν τα ζούμε δα και πρώτη φορά βέβαια, αλλά αυτή η ομάδα κατά τη διάρκεια της απονομής πήρε το πιο ζεστό χειροκρότημα, γιατί το κατέκτησε υπό αντίξοες και δύσκολες συνθήκες και ούσα με την πλάτη στον τοίχο. Ειδικές αποθεώσεις σε Διαμαντίδη, Αλβέρτη, Λάσμε, Γιαννακόπουλο και φυσικά τον Μάικ Μπατίστ.
Ο τεράστιος Μάικ πρόσφερε πάρα πολλά στον Παναθηναϊκό, την ομάδα για την οποία αγωνίστηκε για 10 χρόνια και αποθεώθηκε με το γνωστό "Μάικ, Μάικ γ....ε τους, Μάικ", καθώς όλοι γνωρίζαμε ότι η φετινή χρονιά θα είναι η τελευταία του και, παρόλο που δεν κατάφερε να προσφέρει όσα τις προηγούμενες σεζόν του στην ομάδα, η παρουσία του και μόνο ήταν κάτι σπουδαίο. Ελπίζουμε ο Μάικ να βρει κάποιο πόστο στην ομάδα, αλλά και να μην συμβεί κάτι τέτοιο, θα είναι πάντα μέλος της Παναθηναϊκής οικογένειας! Μάικ Μπατίστ, σε ευχαριστούμε για όλα! Θα είσαι πάντα ένας από εμάς!
Για να ολοκληρώσω, η χρονιά τελείωσε με όμορφο τρόπο (όπως γράφω και στον τίτλο), αλλά σαν Παναθηναϊκός θέλουμε πάντα περισσότερα και ευχή μου είναι να γίνουν σωστές κινήσεις το καλοκαίρι και η ομάδα να διεκδικήσει και πάλι το τρόπαιο της Ευρωλίγκας!
Υ.Γ.: Μητσάρα είσαι τεράστιος!
Υ.Γ.1: Φράγκι είσαι τεράστιος!
Υ.Γ.2: Γιαννακόπουλοι είστε τεράστιοι!
Υ.Γ.3: Εξάστερε είσαι ΤΙΤΑΝΟΤΕΡΑΣΤΙΟΣ!
Οι 3,5 ώρες που ήμουν στο πόδι για να πάρω τα εισιτήρια άξιζαν και με το παραπάνω, κάτι που κατάλαβα μόνο και μόνο που πήγα μέχρι το ΟΑΚΑ. Η ατμόσφαιρα ήταν πανηγυρική και εκτός του γηπέδου, ακόμα και 45 λεπτά πριν την έναρξή του.
Αυτή η ανατριχίλα που ένιωσα όταν μπήκα και άκουσα τους οργανωμένους να φωνάζουν ακόμα και χωρίς να έχουν βγει καν οι παίκτες για ζέσταμα, ήταν πρωτόγνωρη, αλλά ταυτόχρονα με γέμισε με ακόμα περισσότερη θετική ενέργεια.
Από εκεί και πέρα, τα γνωστά... Αποθέωση για τον Εξάστερο, αποδοκιμασίες για τον Οσφπ, όπως και υφίσταται.
Το παιχνίδι ξεκίνησε, με τον ενθουσιασμό να κυριαρχεί στην ατμόσφαιρα, ειδικά μετά από το "εκρηκτικό" πρώτο ημίχρονο της ομάδας, που σήκωσε όλο το γήπεδο στο πόδι, ειδικά μετά το απίθανο καλάθι και φάουλ του Ούκιτς. Δεν μπορώ να φανταστώ τι θα γινόταν αν ο Μπράμος ευστοχούσε στο fade-away σουτ που επιχείρησε.
Το... πάρτι για τον Σπανούλη είχε αρχίσει από νωρίς, αλλά τρομερή πλάκα ομολογώ ότι είχαν τα "ΟΟΟΟ... ΟΛΕ!" στα σουτ του κατά την διάρκειας της προθέρμανσης για το δεύτερο μέρος, όπως και στις βολές που εκτέλεσε στην γ' περίοδο.
Τα πράγματα κυλούσαν εξαιρετικά, αλλά η μείωση του σκορ στο -6 έφερε έναν μικρό εκνευρισμό. Η ομάδα, όμως, ανέκαμψε γρήγορα και τέλειωσε το ματς, σηκώνοντας και πάλι όρθιους 18.000 "πράσινους" οπαδούς!
Τα όσα ζήσαμε βέβαια δεν τα ζούμε δα και πρώτη φορά βέβαια, αλλά αυτή η ομάδα κατά τη διάρκεια της απονομής πήρε το πιο ζεστό χειροκρότημα, γιατί το κατέκτησε υπό αντίξοες και δύσκολες συνθήκες και ούσα με την πλάτη στον τοίχο. Ειδικές αποθεώσεις σε Διαμαντίδη, Αλβέρτη, Λάσμε, Γιαννακόπουλο και φυσικά τον Μάικ Μπατίστ.
Ο τεράστιος Μάικ πρόσφερε πάρα πολλά στον Παναθηναϊκό, την ομάδα για την οποία αγωνίστηκε για 10 χρόνια και αποθεώθηκε με το γνωστό "Μάικ, Μάικ γ....ε τους, Μάικ", καθώς όλοι γνωρίζαμε ότι η φετινή χρονιά θα είναι η τελευταία του και, παρόλο που δεν κατάφερε να προσφέρει όσα τις προηγούμενες σεζόν του στην ομάδα, η παρουσία του και μόνο ήταν κάτι σπουδαίο. Ελπίζουμε ο Μάικ να βρει κάποιο πόστο στην ομάδα, αλλά και να μην συμβεί κάτι τέτοιο, θα είναι πάντα μέλος της Παναθηναϊκής οικογένειας! Μάικ Μπατίστ, σε ευχαριστούμε για όλα! Θα είσαι πάντα ένας από εμάς!
Για να ολοκληρώσω, η χρονιά τελείωσε με όμορφο τρόπο (όπως γράφω και στον τίτλο), αλλά σαν Παναθηναϊκός θέλουμε πάντα περισσότερα και ευχή μου είναι να γίνουν σωστές κινήσεις το καλοκαίρι και η ομάδα να διεκδικήσει και πάλι το τρόπαιο της Ευρωλίγκας!
Υ.Γ.: Μητσάρα είσαι τεράστιος!
Υ.Γ.1: Φράγκι είσαι τεράστιος!
Υ.Γ.2: Γιαννακόπουλοι είστε τεράστιοι!
Υ.Γ.3: Εξάστερε είσαι ΤΙΤΑΝΟΤΕΡΑΣΤΙΟΣ!
